Verder door het Land van de Donderende Draak

12 april: PARO - THIMPHU

Vanmorgen zijn we al om 8 uur naar het festivalterterrein vertrokken om goede plekken te kunnen bemachtigen en dat is gelukt ondanks dat het al druk was! Vanaf vandaag is het buiten, dus is er meer plek. De openingsceremonie met de aankomst van alle officials, de Lama's en de monniken was indrukwekkend. De clowns met de rode haakneuzen waren ook weer prominent aanwezig en het dansen is mooi vanwege de symboliek, maar meeslepend wordt het nooit. Na een klein uurtje hebben we het gezien en we hebben een lange rit voor de boeg, we willen namelijk graag via de Haa-vallei naar Thimphu. Er gebeurt ook even niks op de dansvloer en er zijn muzikanten en allerlei mensen in mooie kostuums weggelopen?? Blijkt dat de voormalige koningin er aan komt! Terwijl wij weglopen zien we de rode loper liggen en halverwege komen we de stoet tegen. We moeten van het pad af en mogen helaas geen foto's maken maar we hebben haar gezien en zij zag ons, we hadden echt oogcontact. Het is een hele mooie vrouw en ze droeg een prachtig kleurrijk zijden gewaad en ze heeft ons vriendelijk lachend toegeknikt.

Je kunt op 2 manieren van Paro naar Thimphu: rechtstreeks in ongeveer anderhalf uur of via de Haa-vallei in het westen in ongeveer 5 uur. Wij willen graag via Haa, dat scheelt hopelijk een paar tempels in Thimphu.... De Haa-vallei is pas sinds 2010 opengesteld voor toeristen en om in Haa te komen moeten we de op een na hoogste geasfalteerde pas over op 3988 m. Althans, 3988 is wat er op het bord staat bij de pas, Nima weet echter zeker dat dat niet klopt en dat de pas 'slechts' op ruim 3700 m. ligt. Ook nog hoog!
Het waait er als een gek en er staan honderden witte vlaggen keihard te wapperen in de wind. Een goede plek dus, want men plaatst een witte vlag om een overleden dierbare te helpen het pad naar het licht vinden en hoe harder de vlaggen wapperen des te beter het is. Aangezien Paro op ruim 2100 m. ligt moesten we flink klimmen met de auto om er te komen, maar de weg is best goed en de uitzichten zijn schitterend, wat een rijke natuur!
Haa ligt weer lager in een vallei. Er wonen mensen van Tibetaanse afkomst met ook wat andere gebruiken. Alleen hier wordt nog jaarlijks een yak geofferd om de goden tevreden te stellen, terwijl offeren van dieren verder niet voorkomt in het Boeddhisme, en als er een kind overlijdt wat jonger is dan 9 jaar krijgt dat een zgn 'sky-burial'. Dat wil zeggen dat het lijkje wordt neergelegd voor de roofvogels. Het wordt wel heel gelaten, want het is nog klein. Volwassenen worden gewoon gecremeerd.
Men staat een beetje tweeledig tegenover het toerisme. Het is interessant, men is nieuwsgierig, het is ook goed want het genereert werk en inkomsten, maar ouderen vrezen voor hun traditionele leefstijl omdat ze nu al zien dat jongeren bijvoorbeeld hun haar laten groeien en zich anders willen kleden.
Er zijn 2 tempels in Haa en we bezoeken er een. Deze heeft een aardbeving overleefd en dat maakt hem in de ogen van de Bhutanezen uiteraard extra bijzonder.
Nima doneert geld aan de monnik en mag 3 dobbelstenen gooien. Hij wil zijn eigen business opstarten en als hij oneven gooit is dat een goed teken. Hij gooit 15!
We mogen alle 3 ook een kleur koord kiezen, we kiezen alle 3 rood. Het is een heilig koord wat we nu 3 dagen om moeten houden, het zal ons tegen het kwaad behoeden.
Na die 3 dagen mag het af en dan moeten we het aan een tak knopen zodat het niet met voeten betreden zal worden.
Na de lunch gaan we verder richting Thimphu, onderweg maken we nog een stop in een dorpje om de Bhutaanse drank uit te proberen in een bar. De bar was donker en verlaten, ongezellig en een beetje vies. Op een stenen fornuis stonden wat potten en pannen met daartussen een heerlijk slapende poes. 't Was vast een lekker warm plekje want eronder brandde een zacht vuurtje.... Er kwam een oude vrouw met een stok aangeschuifeld en die vond dat we een goede beslissing hadden genomen om een drankje te halen, want het was toch maar koud. Dus ging ze 3 glazen afwassen en die werden vanuit een maatbekertje gevuld met een soort brandy van het merk Rockbee. Het was, aangelengd met wat water, best te drinken! 's Avonds schijnt die bar toch altijd wel door een man of 10-15 bezocht te worden. Gelukkig was het trouwens geen dinsdag! Dinsdag is Droge Dag in Bhutan, dan wordt er nergens alcohol verkocht.

Aangekomen in Thimphu bezoeken we eerst nog snel een stupa. Hier lopen we, met de klok mee, 3 rondjes omheen, want zo hoort het. Sommige ouderen blijven daar zelfs de hele dag rondjes lopen tot ze 's avonds weer worden opgehaald door hun werkende kinderen.....

Thimphu is de hoofdstad van Bhutan, maar het stelt niet zoveel voor. Hier staan wel flats maar die zijn nooit hoger dan 6 etages want dat mag niet, en ze zijn allemaal in verschillende zachte kleuren: geel, blauw, paars, beige, roze, groen, wit...... Er zijn helemaal geen stoplichten en er is maar 1 fly-over.
Het hotel valt tegen na het prachtige hotel in Paro, maar dat kon ook niet anders! Maar ach, het is goed genoeg.

13 april: THIMPHU

Wat we gisteren niet hebben gedaan vanwege de omweg via Haa, wilde Nima vandaag graag inhalen, maar daar hebben we toch een stokje voor gestoken! Het nonnenklooster en de dierentuin met het Nationale Dier hebben we geskipt. Het Nationale dier is een Takin. De Devine Madman, een Bhutanese Heilige, wilde graag een koe en een geit voor lunch. Toen hij zo'n beetje alles op had zette hij de kop van de geit op de botten van de koe en tot ieders verbazing kwam het dier daarna tot leven en ging heerlijk grazen. Dat is de Takin. Ze hebben trouwens ook Takin wijn, maar die is echt niet te zuipen, alle Bhutanese wijn is trouwens ondrinkbaar.
Bleef over voor vandaag een tocht naar een...klooster! Yesss, ach het was een mooie hike, ruim 3 kwartier klimmen en daarna binnen een half uur weer afgedaald. Boven hebben we de monniken zien en horen bidden en we zijn getrakteerd op thee met gepofte rijst met boter en suiker. Het blijkt dat het beroep van monnik helemaal niet zo relaxed is als het lijkt. Ze moeten teksten uit hun hoofd leren en als dat niet lukt krijgen ze een pak slaag op hun billen met een leren riem met een uiteinde vol Mantra's, zodat het flink zeer doet als ze zitten en ze krijgen bijvoorbeeld ook slaag als ze de stad in gaan zonder goede reden.
Na het klooster hebben de Giant Boeddha bezocht, een Boeddhabeeld op een heuvel van 50 meter hoog, echt reusachtig!!
Na de lunch zijn we naar de groente- en fruit markt geweest en daarna hebben we een kijkje genomen bij het boogschieten, de nationale sport in Bhutan. Er wordt geschoten met een boog van bamboe en ze schieten hun pijlen over een afstand van 150 meter soms echt rechtstreeks in het doel!! Als er raak wordt geschoten wordt er een enthousiast dansje gedaan onder even enthousiast gezang. Bhutan heeft ook meegedaan aan de Olympische Spelen, maar aangezien daar over een veel kortere afstand moet worden geschoten hebben ze er helaas weinig van gebakken.
Daarna hebben we onze jongens vrij gegeven en we hebben we de winkelstraat verkend. Dat stelde echt niet zoveel voor, maar we voelden ons even helemaal zo vrij als een vogeltje!
's Avonds hebben we gegeten in een echt Bhutanees restaurant, gezellig samen met Nima en Ganesh. We kregen soep van rivier-algen (hmm... beetje vies slijmerig) en verder rode rijst, een bijzonder soort noedels, vage spinazie, een eiergerecht, lekkere aardappels en en de onvermijdelijke chili cheese. Super gezellig maar niet super lekker.
Morgen gaan we naar Punakha, daar slapen we bij mensen thuis.... we zijn benieuwd!!

xxx