Taj Mahal, paarden met Tiara-oren, apen, kamelen..
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
02 April 2014 | India, Agra
Dinsdag 1 april 2014: DELHI-AGRA
Toen we 's ochtends om half 5 naar het restaurant liepen voor een snel ontbijtje zaten ze ons al met 4 man sterk op te wachten, ze sprongen nog net niet in de houding! We hadden gisteravond overmoedig geroepen dat we weer aardappelcurry wilden.....oeps! Ik dacht nu met weemoed aan een gewoon gekookt eitje, maar uiteindelijk was de curry toch weer lekker.
Het station was een enorme chaos: aan de voorkant een grote toeterende bende en in de hal hadden ze volgens mij een slaapfeest gehouden. Dus terwijl de omroep constant luid galmde, manoeuvreerden wij om half 6 's ochtends voorzichtig met onze koffers tussen al die slapende lichamen door.
De trein zag er goed uit en hij vertrok stipt om 6 uur. Iedereen werd binnen no time voorzien van een rode thermoskan met heet water, een theezakje en wat koekjes. En zo zaten wij daar.....terwijl we langs de sloppenwijken Delhi uitreden.
Er werken 1.4 miljoen mensen bij de Indiase Spoorwegen, het is een van de grootste werkgevers ter wereld. Maar het gaat allemaal nog niet computergestuurd. Hier belt het mannetje van spoorwegovergang 1 naar de volgende van spoorwegovergang 2 dat de trein eraan komt. Die rent daar dan naar toe om dat spoor dicht te doen en belt naar het mannetje van spoorwegovergang 3 enz. Zo hou je de mensen aan het werk! Het kaartje wordt door de conducteur gecontroleerd aan de hand van een enorme lijst en de "inspectiemarkering" bestaat uit een kras met een rode pen.
Langs het spoor veel bouwvallen die voor woningen door moeten gaan en men woont vooral ook graag onder de viaducten, beschermd tegen eventuele regen en wind wonen ze daar onder al dan niet gescheurde tentzeiltjes en plastic.
We werden wederom voorzien van een plateautje met brood, boter, vlees(...) en een Lassi met rozensmaak en daarna kwamen ze nog een keer langs om een tip te vragen. Als dank voor de tip kreeg je een lepeltje anijszaad met kandijsuiker om je mond op te frissen.
Na 2 uur en 10 minuten waren we in Agra, de stad van de Taj Mahal, waar het vooral bij het station ook weer ontzettend chaotisch was, en dan loopt er ook nog een koe dwars tegen het verkeer in omdat die blijkbaar ook graag met de trein mee wil...! Verder lopen hier ook apen rond en het is hier lekker warm, we zitten dan ook een stukje zuidelijker.
We hebben van 1 april 2014 een zeer cultureel verantwoorde dag gemaakt.
We hebben het Agra Fort bezocht, een enorm fort van rode zandsteen. Destijds deed het, afgeschermd van de boze buitenwereld door een 10 meter brede gracht vol krokodillen en nog een ring met tijgers, eerst dienst als vesting en later als keizerlijk paleis. De poorten zijn zigzag gebouwd ten opzichte van elkaar zodat het ook niet zomaar met olifanten bestormd kon worden. In het fort had de keizer naast diverse verblijven ook een eigen persoonlijke moskee, en er was een moskee speciaal voor vrouwen.
Ook hebben we Itmad-ud-Daulah, later simpelweg omgedoopt tot "Baby Taj" bezocht, een prachtige graftombe die lijkt op de later gebouwde Taj Mahal. Shah Jahan, de Moghul keizer die de Taj Mahal heeft laten bouwen voor zijn geliefde Mumtaz, heeft zich hierdoor blijkbaar erg laten inspireren. Mumtaz stierf bij de bevalling van haar 14e kind terwijl ze haar man vergezelde op een van zijn vele oorlogen.
Ook zijn we een paar winkels ingesleept. Van die ontzettende toeristenwinkels met heel duur marmer, sieraden, edelstenen en andere dure troep die we helemaal niet willen kopen, we willen het zelfs niet gratis krijgen!! En je krijgt eindeloze uitleg over het marmer, over de edelstenen, over de kwaliteit van het goud en zilver, maar toen ik hem overtuigend ervan verzekerde dat ik toch echt geen oorbellen ging kopen van 160 euro hadden ze ineens ook goedkope dingen, souvenirtjes! Ja ja, marmeren onderzettertjes van "slechts" 70 euro.....We hebben ons als hun "gasten" laten voorzien van Chai en Coca Cola en zijn er mooi niet ingevlogen! Pech voor Shavali de gids....geen commissies voor haar vandaag.
Het sluitstuk van vandaag was natuurlijk de Taj Mahal. Wie kent hem niet? Eén van de 7 wereldwonderen. Ik kende hem als kind al van de legpuzzels en nu stond ik ervoor, er in en liep ik er omheen. Het laatste stuk erheen legden we af in een koets, voortgetrokken door Sultan, een schonkige, magere schimmel. De paarden hebben hier trouwens hele vreemde oren! Als hun oren fier rechtop staan raken de punten elkaar en lijkt het wel of ze een tiara op hebben!
Van veraf vond ik de Taj Mahal werkelijk betoverend mooi, helemaal van wit marmer, helemaal symetrisch, echt schitterend. Als je er dichtbij staat, op je speciale shoe-covers, is dat effect helaas weg. Dan is het ook nog mooi met al dat bewerkte marmer, ingelegd met halfedelstenen, maar die betovering is weg. We hebben uiteraard veel foto's gemaakt én we staan ook op veel foto's! Er waren allerlei mensen die met ons op de foto wilden(?)! De Indiërs staan over het algemeen erg open voor contact.
Zowel 's middags als 's avonds hebben we ons weer tegoed gedaan aan heerlijke Indiase gerechten, alles is steeds weer even verrukkelijk. Ook de wijn is goed te drinken, maar wel erg duur. Misschien ga ik volgende keer ook maar aan het King Fisher bier wat Tibi drinkt. Alhoewel je dan nooit van te voren kan inschatten wanneer je dronken gaat worden. Op de etiketten in Delhi stond " Alcoholpercentage meer dan 3,25%, maar niet meer dan 5%. Hier in Agra staat er simpelweg dat er minder dan 5% alcohol in zit.
Maar misschien dan dus ook wel 0%...... ???? Wie het weet mag het zeggen.
Eenmaal terug in de kamer werden we wel weer even flink geconfronteerd met de schrijnende tegenstellingen. Vanuit de hal, met verse rozenblaadjes langs de plinten en rondom de pilaren, gaan we naar boven en kijken we uit op het zwembad met terras en ligstoelen. En meteen achter de muur rondom het zwembad...een stoffige sloppenwijk.
En terwijl Tibi een foto maakt vanuit het raam zwaaien stoffige kindertjes ons enthousiast toe.
Woensdag 2 april: AGRA
Ons geld is op en pinnen is hier niet zo simpel, dat hadden we al ondervonden. Maar aan de overkant van ons hotel is een mall, inclusief een McDonalds. Als we willen oversteken zien we een kar, voortgetrokken door een kameel!
Ja, er is een ATM, op de 3e etage van de driekwart lege mall. We gaan naar binnen via een detectorpoortje en zien veel lege winkels, een Levis winkel...maar donker, een mode winkel met als reclame "Showstopper for life" .....daar durven we dus niet naar binnen..... en de ATM doet het niet. Okee, we moeten 1 km lopen tot de bank. Door het stof, langs allemaal stoffige kraampjes met fruit, snoep, plastic etc . Er wordt suikerriet vermalen, een kapper zit op de grond iemand te scheren. Koeien, afval, aan een stuk door toeterend verkeer, opdringerige tuktukchauffeurs......en toen waren we bij de bank. Die ATM leek het doen maar annuleerde spontaan elke transactie. Geen idee waarom. Goed, 5 minuten verder weer een ATM. Die gaf aan dat ie geen briefjes van 100 had en dat we een ander bedrag moesten invoeren. We wilden 10.000 roepies (ongveer 160 euro) maar hebben ons tevreden moeten stellen met 4500 roepies in briefjes van....juist ja, 100.
Tja, inmiddels is het 2 uur later, maar we hebben i.i.g. weer wat geld!
Terug naar de mall want we willen, ter voorkomen van een Delhi-Belly cola drinken bij McDonalds en gelijk de blog posten met hun wifi. Behalve cola nemen we ook een vegetarische McPaneer. Hier verkopen ze uiteraard geen hamburgers! Helaas blijkt dat de wifi alleen maar bruikbaar is voor mensen met een Indiase simcard en die heb ik niet op mijn iPad. Dus blijft mijn verhaal nog groeien....
De rekening is ook apart: ze berekenen eerst 4,8% fooi voor zichzelf, dan 12% tax en dan nog 2% voor onderwijs en 1% voor hoger onderwijs. Tot slot ronden ze het totaalbedrag af naar boven.....!
's Middags hebben we het stof eraf gespoeld in het zwembad en daar nog heerlijk wat liggen dommelen als voorbereiding op de reis per nachttrein straks. Wat een oase van rust. In de verte hoorden we nog wel wat getoeter en er kwam een grommende aap langs wandelen, maar verder was er helemaal niets en niemand. Zalig!
Iedereen hartelijk bedankt voor alle leuke, enthousiaste reacties en voor nu:
Liefs uit Agra!
Toen we 's ochtends om half 5 naar het restaurant liepen voor een snel ontbijtje zaten ze ons al met 4 man sterk op te wachten, ze sprongen nog net niet in de houding! We hadden gisteravond overmoedig geroepen dat we weer aardappelcurry wilden.....oeps! Ik dacht nu met weemoed aan een gewoon gekookt eitje, maar uiteindelijk was de curry toch weer lekker.
Het station was een enorme chaos: aan de voorkant een grote toeterende bende en in de hal hadden ze volgens mij een slaapfeest gehouden. Dus terwijl de omroep constant luid galmde, manoeuvreerden wij om half 6 's ochtends voorzichtig met onze koffers tussen al die slapende lichamen door.
De trein zag er goed uit en hij vertrok stipt om 6 uur. Iedereen werd binnen no time voorzien van een rode thermoskan met heet water, een theezakje en wat koekjes. En zo zaten wij daar.....terwijl we langs de sloppenwijken Delhi uitreden.
Er werken 1.4 miljoen mensen bij de Indiase Spoorwegen, het is een van de grootste werkgevers ter wereld. Maar het gaat allemaal nog niet computergestuurd. Hier belt het mannetje van spoorwegovergang 1 naar de volgende van spoorwegovergang 2 dat de trein eraan komt. Die rent daar dan naar toe om dat spoor dicht te doen en belt naar het mannetje van spoorwegovergang 3 enz. Zo hou je de mensen aan het werk! Het kaartje wordt door de conducteur gecontroleerd aan de hand van een enorme lijst en de "inspectiemarkering" bestaat uit een kras met een rode pen.
Langs het spoor veel bouwvallen die voor woningen door moeten gaan en men woont vooral ook graag onder de viaducten, beschermd tegen eventuele regen en wind wonen ze daar onder al dan niet gescheurde tentzeiltjes en plastic.
We werden wederom voorzien van een plateautje met brood, boter, vlees(...) en een Lassi met rozensmaak en daarna kwamen ze nog een keer langs om een tip te vragen. Als dank voor de tip kreeg je een lepeltje anijszaad met kandijsuiker om je mond op te frissen.
Na 2 uur en 10 minuten waren we in Agra, de stad van de Taj Mahal, waar het vooral bij het station ook weer ontzettend chaotisch was, en dan loopt er ook nog een koe dwars tegen het verkeer in omdat die blijkbaar ook graag met de trein mee wil...! Verder lopen hier ook apen rond en het is hier lekker warm, we zitten dan ook een stukje zuidelijker.
We hebben van 1 april 2014 een zeer cultureel verantwoorde dag gemaakt.
We hebben het Agra Fort bezocht, een enorm fort van rode zandsteen. Destijds deed het, afgeschermd van de boze buitenwereld door een 10 meter brede gracht vol krokodillen en nog een ring met tijgers, eerst dienst als vesting en later als keizerlijk paleis. De poorten zijn zigzag gebouwd ten opzichte van elkaar zodat het ook niet zomaar met olifanten bestormd kon worden. In het fort had de keizer naast diverse verblijven ook een eigen persoonlijke moskee, en er was een moskee speciaal voor vrouwen.
Ook hebben we Itmad-ud-Daulah, later simpelweg omgedoopt tot "Baby Taj" bezocht, een prachtige graftombe die lijkt op de later gebouwde Taj Mahal. Shah Jahan, de Moghul keizer die de Taj Mahal heeft laten bouwen voor zijn geliefde Mumtaz, heeft zich hierdoor blijkbaar erg laten inspireren. Mumtaz stierf bij de bevalling van haar 14e kind terwijl ze haar man vergezelde op een van zijn vele oorlogen.
Ook zijn we een paar winkels ingesleept. Van die ontzettende toeristenwinkels met heel duur marmer, sieraden, edelstenen en andere dure troep die we helemaal niet willen kopen, we willen het zelfs niet gratis krijgen!! En je krijgt eindeloze uitleg over het marmer, over de edelstenen, over de kwaliteit van het goud en zilver, maar toen ik hem overtuigend ervan verzekerde dat ik toch echt geen oorbellen ging kopen van 160 euro hadden ze ineens ook goedkope dingen, souvenirtjes! Ja ja, marmeren onderzettertjes van "slechts" 70 euro.....We hebben ons als hun "gasten" laten voorzien van Chai en Coca Cola en zijn er mooi niet ingevlogen! Pech voor Shavali de gids....geen commissies voor haar vandaag.
Het sluitstuk van vandaag was natuurlijk de Taj Mahal. Wie kent hem niet? Eén van de 7 wereldwonderen. Ik kende hem als kind al van de legpuzzels en nu stond ik ervoor, er in en liep ik er omheen. Het laatste stuk erheen legden we af in een koets, voortgetrokken door Sultan, een schonkige, magere schimmel. De paarden hebben hier trouwens hele vreemde oren! Als hun oren fier rechtop staan raken de punten elkaar en lijkt het wel of ze een tiara op hebben!
Van veraf vond ik de Taj Mahal werkelijk betoverend mooi, helemaal van wit marmer, helemaal symetrisch, echt schitterend. Als je er dichtbij staat, op je speciale shoe-covers, is dat effect helaas weg. Dan is het ook nog mooi met al dat bewerkte marmer, ingelegd met halfedelstenen, maar die betovering is weg. We hebben uiteraard veel foto's gemaakt én we staan ook op veel foto's! Er waren allerlei mensen die met ons op de foto wilden(?)! De Indiërs staan over het algemeen erg open voor contact.
Zowel 's middags als 's avonds hebben we ons weer tegoed gedaan aan heerlijke Indiase gerechten, alles is steeds weer even verrukkelijk. Ook de wijn is goed te drinken, maar wel erg duur. Misschien ga ik volgende keer ook maar aan het King Fisher bier wat Tibi drinkt. Alhoewel je dan nooit van te voren kan inschatten wanneer je dronken gaat worden. Op de etiketten in Delhi stond " Alcoholpercentage meer dan 3,25%, maar niet meer dan 5%. Hier in Agra staat er simpelweg dat er minder dan 5% alcohol in zit.
Maar misschien dan dus ook wel 0%...... ???? Wie het weet mag het zeggen.
Eenmaal terug in de kamer werden we wel weer even flink geconfronteerd met de schrijnende tegenstellingen. Vanuit de hal, met verse rozenblaadjes langs de plinten en rondom de pilaren, gaan we naar boven en kijken we uit op het zwembad met terras en ligstoelen. En meteen achter de muur rondom het zwembad...een stoffige sloppenwijk.
En terwijl Tibi een foto maakt vanuit het raam zwaaien stoffige kindertjes ons enthousiast toe.
Woensdag 2 april: AGRA
Ons geld is op en pinnen is hier niet zo simpel, dat hadden we al ondervonden. Maar aan de overkant van ons hotel is een mall, inclusief een McDonalds. Als we willen oversteken zien we een kar, voortgetrokken door een kameel!
Ja, er is een ATM, op de 3e etage van de driekwart lege mall. We gaan naar binnen via een detectorpoortje en zien veel lege winkels, een Levis winkel...maar donker, een mode winkel met als reclame "Showstopper for life" .....daar durven we dus niet naar binnen..... en de ATM doet het niet. Okee, we moeten 1 km lopen tot de bank. Door het stof, langs allemaal stoffige kraampjes met fruit, snoep, plastic etc . Er wordt suikerriet vermalen, een kapper zit op de grond iemand te scheren. Koeien, afval, aan een stuk door toeterend verkeer, opdringerige tuktukchauffeurs......en toen waren we bij de bank. Die ATM leek het doen maar annuleerde spontaan elke transactie. Geen idee waarom. Goed, 5 minuten verder weer een ATM. Die gaf aan dat ie geen briefjes van 100 had en dat we een ander bedrag moesten invoeren. We wilden 10.000 roepies (ongveer 160 euro) maar hebben ons tevreden moeten stellen met 4500 roepies in briefjes van....juist ja, 100.
Tja, inmiddels is het 2 uur later, maar we hebben i.i.g. weer wat geld!
Terug naar de mall want we willen, ter voorkomen van een Delhi-Belly cola drinken bij McDonalds en gelijk de blog posten met hun wifi. Behalve cola nemen we ook een vegetarische McPaneer. Hier verkopen ze uiteraard geen hamburgers! Helaas blijkt dat de wifi alleen maar bruikbaar is voor mensen met een Indiase simcard en die heb ik niet op mijn iPad. Dus blijft mijn verhaal nog groeien....
De rekening is ook apart: ze berekenen eerst 4,8% fooi voor zichzelf, dan 12% tax en dan nog 2% voor onderwijs en 1% voor hoger onderwijs. Tot slot ronden ze het totaalbedrag af naar boven.....!
's Middags hebben we het stof eraf gespoeld in het zwembad en daar nog heerlijk wat liggen dommelen als voorbereiding op de reis per nachttrein straks. Wat een oase van rust. In de verte hoorden we nog wel wat getoeter en er kwam een grommende aap langs wandelen, maar verder was er helemaal niets en niemand. Zalig!
Iedereen hartelijk bedankt voor alle leuke, enthousiaste reacties en voor nu:
Liefs uit Agra!
-
02 April 2014 - 13:58
Ghita:
Wat een heerlijk verhaal weer!
En wat een contrast... het lijkt me zo onweselijk om dan in luxe aan het zwembad te liggen, terwijl de armoede om je heen voelbaar is.
Tot snel weer!
x -
02 April 2014 - 14:01
Ghita:
correctie: onwezenlijk :-) -
02 April 2014 - 14:52
Herma:
Ha Yvonne, feest der herkenning om dit allamaal zo te lezen. Geniet lekker en pas een beetje op met eten....Gr. Herma -
02 April 2014 - 15:33
Joyce:
Oh wat heerlijk om te lezen hoe andere landen bepaalde zaken oppakken. De 'inspectiemarkering' met een rode streep. Dat zijn de beste controle-middelen. En ook hoe ze de nota's opbouwen, met alle toeslagen. Misschien ook leuk voor Nederland?!?
Ben benieuwd naar de nachttrein ervaring....
Groetjes, Joyce -
02 April 2014 - 16:39
Linda Van Dijk:
Wat een geweldig verhaal heb je geschreven.
De paarden Kathiawari arabieren zijn met uitsterven bedreigd.
Dus geweldig dat je er nog een heb gezien ook al was hij mager.
Fijne reis verder Ga je zeker volgen.
gr linda -
02 April 2014 - 17:43
Peter:
Het is weer smullen van je verhalen. Veel plezier verder!
Peter -
02 April 2014 - 21:44
Heleen Engbrenghof:
Met veel plezier je verhalen gelezen. Wij beleven onze avonturen hier in Roemenie op micro niveau. We zitten momenteel in een renovatie de casa en het tempo is erg Roemeens. De planning wordt iedere dag bijgesteld, maar de einddatum is voor Pasen. En nu maar hopen dat ze niet bedoelen als Pasen en Pinksteren op een dag valt. We leren in ieder geval de dag te nemen zoals hij komt en zijn blij met ieder uur dat er gewerkt wordt. Hebben geen idee waar iedereen naar toe gaat, als ze de curte weer verlaten maar aan het eind van de dag heeft iedere werker toch zeker wel vier uur bij ons gewerkt en de resultaten zijn daar ook naar. Facem is het toverwoord, dar nimen stie cind.
Te pup
Martin si Heleen -
02 April 2014 - 21:48
Bertine:
Hi Yvonne, wat een heerlijke verhalen. Ik heb vanavond met Hunti gewandeld, de hk behandeling gegeven en tot slot een heerlijke bak slobber. Oh ja en natuurlijk ook een rondje gewandeld en even laten grazen. groet, bertine -
05 April 2014 - 13:17
Hans:
Eindelijk rustig de tijd om te lezen. Geweldig om allemaal te lezen. Jullie zien dingen die de meesten nog nooit gezien hebben en ook nooit zullen zien. Fijn dat ik het op deze manier een beetje kan meemaken. Kijk weer uit naar het volgende verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
