Muggen, muggen en nog meer muggen



29 november Puerto Iguazu - Yacutinga

Lekker beetje uitgeslapen. Bij het ontbijt zien we Evey en Bill, de Canadezen van eergisteren en we besluiten samen te ontbijten. Dat is erg gezellig, het zijn hele leuke mensen.Op onze geplande route door Canada volgend jaar komen we bij hun in de buurt, wie weet zien we elkaar daar!

Rustig alles ingepakt, nog een laatste lunch terwijl Oranje met 2-0 wint van Qatar en dan gaan we weer, op naar de laatste bestemming in het subtropisch regenwoud.

We worden om 13.40 opgehaald, vragen de chauffeur om nog even langs een pinautomaat te rijden. Uiteraard lukt pinnen niet bij de eerste bank maar gelukkig wel bij de 2e bank, alleen niet met de bankpas maar met de creditcard. Dan worden we gedropt bij een benzinestation, overgedragen aan Xavier van Yacutinga. Vreemd en inefficient dat dat zo moet, maar ja.

Na een hobbelige rit van nog geen 60 km, maar wel ruim 2 uur over een onverharde weg waarboven echt honderden prachtige gele vlinders fladderen, komen we aan bij (aldus de beschrijving) het “Juweeltje in de jungle”.

We worden ontvangen door Jessica, een zeer praatgrage tante die ons heerlijk vers (eh, heel waterig) sinaasappelsap serveert en van alles vertelt over de lodge, de natuurlijke materialen waar alles van gemaakt is, de jungle enz. Alles ziet er eigenlijk best oncomfortabel en donker uit en als we uiteindelijk ons huisje zien blijkt dat ook best donker en oncomfortabel. We durven amper onze koffer uit te pakken met deze minimale verlichting, we vinden vast niet meer alles terug! Jemig…hier moeten we 3 (!) nachten blijven….

En het is heet, het barst van de muggen en er is niks te doen, behalve dan de activiteiten die de lodge aanbiedt, vroeg in de ochtend en aan het eind van de middag of in de avond.Er is geen wifi, behalve in de lobby. Tja.

Om 19.30 krijgen we een briefing. Het voelt erg schools, we zitten echt in schoolbanken en krijgen Jungle-les incl. powerpoint presentatie van Jessica. Het loopt ook nog uit dus we gaan pas om 20.20 aan tafel voor het diner. Er zijn in totaal 6 gasten, een Oostenrijks stel, 2 Argentijnse dames en wij. Iedereen zit aan een eigen klein tafeltje en praat zachtjes met zijn of haar tafelgenoot.

30 november - Yacutinga

Om half 7 gaat de wekker, om 7 uur moeten we ontbijten want om half 8 gaan we kayakken. Dat moet vroeg, anders wordt het te heet. Voor we de kamer verlaten horen we geritsel tussen de planten en zien we 2 armadillo’s oftewel gordeldieren. Wat een schattige beestjes!!!

Na het ontbijt gaan we samen met het stel uit het Oostenrijk op pad onder begeleiding van Xavier en Jessica. Het is ongeveer 700 m wandelen naar de creek en daar staat een truck met 3 kayakken. We krijgen allemaal een reddingsvest om en gaan 2 aan 2 in de kayak. We dobberen zachtjes met de stroom mee, af en toe peddelen we een beetje bij en het is doodstil op wat jungle-geluiden na. Er landt een prachtige blauwe vlinder op de kayak en die komt vervolgens op mijn hand zitten. Ze inspecteert al mijn vingers zorgvuldig en wandelt daarna over mijn arm heen en weer. Pas na zo’n 30 minuten besluit ze verder te vliegen. Tegen die tijd zitten we al op de Iguazu rivier, de grens tussen Argentinië en Brazilië. We zouden hier gewoon heel makkelijk even illegaal de grens over kunnen kayakken! De rivier kabbelt hier kalmpjes voorwaarts, onvoorstelbaar dat dit water nog geen 100 km verderop met zoveel geweld naar beneden stort in al die watervallen!

Na ongeveer anderhalf uur gaan we weer aan land. De truck staat klaar om ons terug te brengen naar de lodge, maar wij besluiten te gaan lopen.Het is een uur lopen en Xavier loopt met ons mee.

In de lodge is verder weinig te doen, het is te warm om buiten zitten maar zo hebben we tijd om uitgebreid te douchen. We zitten vol gesmeerd met anti-mug crème en zonnebrandcrème, azaron tegen de jeuk van alsnog opgelopen muggenbeten en dat alles vermengd met zweet, jakkie-bah.

Na de lunch zoeken we een plekje bij het zwembad, maar zien er toch vanaf want er is niets in de schaduw. We trekken ons dus toch maar terug in de kamer. Beetje lezen, beetje slapen, beetje bloggen.

Om half 5 gaan we wandelen met Xavier en Rafael, een Guarani-indiaan. Hier vlakbij leeft een Guarani-gemeenschap. Rafael wijst diverse planten en bomen aan en vertelt van alles over hun medicinale werking. Ze maken er veelal thee mee, geschikt voor hart en bloedvaten, astma of eczeem en er is zelfs een plant die abortussen veroorzaakt.

Daarna zingen de Guarani-kinderen een aantal liedjes voor ons en proberen de vrouwen hun spulletjes te verkopen. Ze stallen van alles uit, houten dieren, fluiten, kettingen, schaaltjes enz. We voelen ons vreselijk opgelaten want we willen er niks van hebben en hetzelfde geldt voor het stel uit Oostenrijk, die zijn ook erg opgelaten. De spullen worden gelukkig snel weer ingepakt…

Dan volgt het Mate-Ritueel. Xavier droogt de mate-bladeren in het vuur, stampt ze fijn en maakt er thee van. In de tussentijd gooit hij gloeiende kooltjes van het vuur in de suiker, roert dat goed door elkaar en dat gaat vervolgens ook in de thee. Dit proces neemt een dik half uur in beslag. Mate wordt in heel Argentinië gedronken als koffie bij ons. Het is ook gewoon in pakken te koop. We drinken een paar kopjes maar voelen niet de behoefte om mate mee naar huis te nemen!