Purmamarca - Salta via Salinas Grandes

23 november

Vandaag gaan we toch echt de lange route nemen die door E bijna paniekerig werd afgeraden, de veel te lange eindeloze route via de zoutvlaktes, Salinas Grandes, onverhard, door de bergen en met slechte bewegwijzering….

En voordat we aan die eindeloze route beginnen moeten we ook nog even ruim 22 km heen en weer naar Tilcara om te tanken. Stom, gisteren kwamen we er langs op de weg van Humahuaca naar Purmamarca.

Tanken en pinnen zijn hier wel een dingetje. Er zijn weinig tankstations, zeker buiten de “echte” steden zijn ze zeer zeldzaam. Pinnen is ons ook nog niet gelukt: eerst werd pas niet geaccepteerd, dan zat er weer geen geld in de automaat of had de automaat een technische storing.

Tegen 10 uur gaan we dus pas echt beginnen aan het Grote Avontuur.

Het eerste deel tot Salinas Grandes is gewoon keurig asfalt, het gaat wel slingerend omhoog, we komen opnieuw boven de 4000 meter. De uitzichten zijn weer fenomenaal, volgens mij is de Andes het meest fotogenieke gebergte wat we ooit hebben gezien.

Als we over de top zijn zien we in de verte de witte zoutvlaktes. We stoppen even bij een klein restaurantje voor een empanada en een cola en gaan dan weer snel verder tot Salinas Grandes. We voelen niet de behoefte om uit te stappen om op het zout te gaan staan, dus we keren en nemen vanaf hier een bijna 100 km lange onverharde weg richting Salta. Het blijkt prima te doen en de route is werkelijk prachtig. We zien heel veel kuddes lama’s, alpaca’s en ezels, we kunnen gewoon niet stoppen met foto’s maken…! Geweldig!

Na een kleine 100 km arriveren we in Antonio de los Cobres, een plaatsje van niks. En wij hadden verwacht daar misschien te kunnen tanken. Godzijdank zijn we vanmorgen na enige twijfel toch voor de zekerheid op en neer naar Tilcara geweest.

Tegen 17 uur komen we al aan in Salta! E heeft ongelijk gekregen, het was echt prima te doen! We gaan zelfs door naar het centrum van Salta omdat we weer een poging tot pinnen willen doen. Betalen met een kaart kost namelijk steeds tussen 5% en 15% extra.

Parkeren is lastig maar uiteindelijk vinden we een plek en pinnen lukt!!! Hoera!

Nu naar House of Jasmines, de finca even buiten Salta waar we vannacht slapen. Nog een keer tanken en daar mogen we meer betalen en dan geven ze ons cash. Hehe, eindelijk hebben we weer geld, we voelen ons rijk!

House of Jasmines is een verrassing, een prachtig landgoed met een schitterend hotel, grote tuin, zwembad, paarden, een spa… echt wauw. Het is voormalig eigendom van Robert Duvall. Toen hij het verkocht werd het een hotel. We nemen een glaasje champagne tijdens het happy hour en we proosten op onze lieve Brenda. Wat zullen we haar missen…

s’ Avonds eten we ook daar, het is erg afgelegen.De bediening loopt zich heel inefficiënt het vuur uit de sloffen, ze vullen elke keer de glazen bij met 1 of misschien anderhalf slokje…

En als we gaan slapen is onze kamer weer gedaan (en we kwamen pas rond 18 uur).Het wc papier is weer in een driehoekje gevouwen, de luiken en de gordijnenen zijn dicht en we hebben elk een bonbon op ons nachtkastje.