Bye bye Buenos Aires, Hello Salta

19-11 Op naar Salta



Vandaag missen we het ontbijt want om 6.45 worden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan.

Oh nee, we zijn in Argentinië en dan gaat alles steeds anders dan we verwachten!

Om 7 uur is er nog steeds niemand dus we bellen Jorge weer. Even later weet hij te vertellen dat de chauffeur er om 7.15 zal zijn. Gelukkig klopt dat uiteindelijk wel, op een paar minuten na dan... Inmiddels zijn we door de receptioniste van koffie voorzien.

Op weg naar het vliegveld zien we 2 paarden in volle galop midden tussen al het verkeer! Paarden van de Federale Politie, die agenten wilden het groene licht halen blijkbaar en dat is ze ook gelukt.

Uiteindelijk zijn we nog prima op tijd voor de vlucht, maar eenmaal in Salta is er weer niemand om ons op te halen! Grrr.We wachten een kwartier en bellen Jorge nog maar weer eens. Een half uur te laat komt er eindelijk iemand aangesloft en ja, die heeft een papier met onze naam in zijn hand en brengt ons naar hotel Kkala.

Daar aangekomen zit de deur op slot, het is werkelijk niet te geloven toch?!

Tja, uiteindelijk geraken we natuurlijk binnen en zegt de man dat hij ons nog niet had verwacht. Nou, het zal allemaal wel. Een hotel dat gewoon op slot zit alsof het iemands huis is heb ik nog niet eerder meegemaakt! Althans, niet overdag.

We zitten vrij ver van het centrum dus nadat we ons hebben geïnstalleerd bestellen we een taxi. Het centrum is erg leuk, het centrale Negende Juli Plein is omgeven door restaurantjes en winkelstraten. We hebben best trek dus we kiezen een restaurantje uit. We hadden gehoord dat hier veel bedelaars rondlopen en als er wat overblijft op je bord eten ze dat graag op. De restaurants werken er vaak ook aan mee en doen de restjes dan bijvoorbeeld voor hen in een doggybag. Ik heb een stukje tosti over en zodra we onze hielen lichten duikt er inderdaad iemand op af! Ergens heel goed want zo wordt het niet weggegooid maar het voelt toch ook wel een beetje vreemd. Intussen zijn alle winkels dicht, siësta-time! We verkennen verschillende straatjes, proberen tevergeefs te pinnen en bezoeken een kerk en kijken later wat rond in winkeltjes met veel Indiaanse invloeden. Tibi wil nog graag een boina, zo’n gaucho-pet. We vinden er een, maar die zit helaas toch wat te krap op zijn hoofd.

Vervolgens besluiten we naar Balcarcen te lopen, een straat met veel restaurantjes met folkloristische shows. Dat is een heel eind en we lopen ook nog een beetje verkeerd, maar we hebben tijd zat tot19.30- 20uur. Eerder wordt hier sowieso niet gegeten.

Het is er een vrolijke boel, er staan allerlei kraampjes met souvenirs in de buurt en bij de bars en restaurants klinkt er allerlei muziek door elkaar. We weten niet precies waar en hoe laat de shows zijn, dus strijken we gewoon ergens neer waar het al open is om te beginnen met een wijntje. Weer zo’n enorme bel, ze halen hier echt hooguit 3 glazen uit een fles! Uiteindelijk zitten we daar eigenlijk prima en blijven we er ook wat eten. Inmiddels wordt er volop gedanst op straat dus we hoeven helemaal niet speciaal naar een show! Het is er echt superleuk!

We besluiten om lopend terug te gaan naar het hotel. Dat is een aardig eind, maar het is een heerlijk wandel-temperatuurtje! Als we er bijna zijn besluiten we nog een drankje te doen bij Rith, een cafe waar we langs komen. We bestellen 2 glazen wijn en krijgen (dus) de hele fles. Iets dergelijks gebeurt ook steeds met eten, de porties zijn hier enorm, daarom nemen we vaak met z’n tweeën maar 1 portie! Zouden we dat met wijn ook moeten doen misschien……?