Watervliegtuig, beren en dolfijnen!

3 juni: Grey Plane, Lenore en Pretty Boy - Knight Inlet

Vandaag gaat het dan toch gebeuren, wij staan op de lijst voor de Grey Plane!

Inchecken gaat gewoon door het laten afvinken van je naam op het lijstje, je bagage zet je zelf in een trolley, het Manusje van Alles blijkt ook de piloot te zijn en als hij er klaar voor is stappen we in. Er kunnen maximaal 14 passagiers tegelijk mee in een watervliegtuig, 13 zitplaatsen en nog eentje naast de piloot. We krijgen een zwemvest en een koptelefoon tegen de herrie van de motor en de propellers. Het vliegtuigje vaart weg van de steiger en voor we het weten zweven we al in de lucht.

Uiteraard vliegen we niet hoog, het uitzicht is geweldig en na een klein half uurtje maken we weer een zachte landing in het water en worden we verwelkomd door Bryn van de Knight Inlet Lodge.

Hij geeft ons een korte rondleiding en vertelt het een en ander, o.a. dat we hier verstoken zijn van internet, wifi….volledig los van de rest van de wereld! Wow!!!

Dan checken we in, maar de kamers zijn nog niet klaar dus we gaan eerst op pad, beren spotten…

Iedereen krijgt een regenpak, kaplaarzen, een zwemvest en op verzoek ook verrekijkers en dan gaan we al.

Onze gids heet Leah, een kleine pittige tante die het bootje met vaste hand bestuurt en voor we het weten zien we al beren! Twee dikke grizzlys: Lenore, een berin met een lichte vacht en een heel licht hoofd en Pretty Boy, een mooie donkere kerel.

Pretty Boy heeft belangstelling voor Lenore, maar die moet er niets van weten dus die zet het op een hollen. En Pretty Boy holt er achteraan totdat ze in het bos verdwijnen.

En dat zien we allemaal al binnen 2 uur na aankomst!

Als we terug zijn na een uurtje is de kamer klaar en daarna is het tijd om te lunchen. Meteen na de lunch gaan we om 13 uur met gids Kelsie op pad in een grotere boot om de inlet helemaal te verkennen en daarbij stuiten we op een enorme school dolfijnen. De omgeving is prachtig en heel erg groen. Het regenwoud loopt tot aan het water, en vanwege de eb en vloed zit er veel zeewier en oesters op de rotsen. Ook zien we nog een flinke waterval, we varen door de mist van het water waarbij we volgens Kelsie een gebedje moeten doen voor iemand die dat nodig heeft.

Om 15 uur zijn we weer terug en niet lang daarna gaan we onder leiding van Shaun weer het water op om beren te zoeken. We zien er weer 2 en later nog 1. De beren zijn uit hun winterslaap en de paartijd is aangebroken. Als een vrouwtje wordt bevrucht gebeurt er echter nog niks tot het moment dat ze weer in winterslaap gaat. Alleen als zij dan voldoende vetreserves heeft opgebouwd om zichzelf en haar jongen te kunnen voeden wordt de zwangerschap een feit. Zo niet, dan stoot haar lichaam het vanzelf af. Berinnen paren met verschillende mannetjes, dus de kleintjes kunnen verschillende vaders hebben!

Tijdens het diner, waarbij we gezellig kletsen met de Amerikaanse Robin met haar rode hoed, en met een Mexicaanse familie, werd Tibi nog toegezongen ter ere van zijn verjaardag gisteren. En hij kreeg als eerste het toetje, met kaars!

Om 20.15 startte er nog een lezing over de communicatie tussen walvissen, over hun gezang, door Richard. We worden hier goed bezig gehouden!

Daarna…slapen!!!

4 juni: Knight Inlet Lodge

De wekker staat om 6 uur, maar dan zijn we al wakker. Meteen na het ontbijt vertrekken we om 7.30 met Kelsie en Quinton voor onze Rainforest-walk. Alleen wij en 2 gidsen! Wat een luxe! Alleen jammer dat de boot het na 20 minuten begaf….! En daar dobberden we dus, in afwachting van een redding! Na een kwartiertje kwam de reddingsboot met Bryn en een technicus. De technicus heeft geprobeerd de boel te repareren, maar dat lukte niet dus we zijn van boot gewisseld! Wij konden zo dus verder varen naar de landingsplaats vanaf waar we de wandeling zijn gestart terwijl Bryn en de technicus moesten worden opgehaald en terug gesleept door boot nr. 3.

De wandeling was schitterend, dit was geen ‘braaf’ rainforest met een boardwalk, maar een echt rainforest. Dikke begroeiing, zachte verende grond en dik nat gebladerte waardoor mijn broek tot boven de knieën doorweekt raakte. Geweldige wandeling met een korte koffiepauze aan de rivier. Heerlijk!

Alle eventuele beren werden afgeschrikt door het constante roepen van Quinton: “Hey bear!”

Na de lunch gingen we “Above the clouds”.

Een oversteek met de boot en vandaar in berenland verder met een open truck a la Jurassic Parc. Onze gidsen waren Quinton en Leah. Het laatste stuk gewandeld tot een prachtig hoog uitzichtpunt. Op de terugweg zijn we overgestapt in een bus met nog een aantal anderen voor “Follow the tracks” ,een excursie waarbij berenpaden worden gevolgd en we uitleg kregen over waar en hoe beren hun geur achterlaten op rubbing trees en we veel berenpoep zagen.

Omdat Quinton en Leah allebei de hele tijd “Hey bear” bleven roepen kwamen we natuurlijk geen enkele beer tegen, tot aan het eindpunt waar we de boot weer moesten nemen. Daar zat Sam, een 5 jaar oude beer, zoon van Lenore. Kleine aanpassing nodig, boot ergens anders aanleggen en hop dat was het.

Na het diner, waarbij Kelsie net als gisteren een tribe-lied zong, was er weer een lezing, maar die hebben we geskipt. Slapen!!!