Trinidad.....

En nu zijn we dan in Trinidad en we hebben het idee dat we in een soort van vreemde droom zijn beland.
We hebben geen 5 maar 7 uur over de rit gedaan, aangezien we lekker zijn verdwaald in Havana. Uiteindelijk wilde een vriendelijk worstelaar, die nu supervisor is bji een pomstation, ons wel even de weg wijzen...hetgeen betekende dat ie achter in de auto plaatsnam......en 13 km buiten Havana wilde hij 20 CUC voor een taxi terug. Aangezien 20 CUC hier een maandsalaris is hebben we dat geweigerd. Uiteindelijk is hij wel uitgestapt, maar we laten ons echt niet meer gidsen op deze manier. We hadden hem van te voren wel 20 x gevraagd hoe hij terug moest, maar hij zei steeds 'nooo my friend, is my problem, I help you' .....Ja ja, en uiteindelijk werd zijn taxi dus bijna ons probleem. Op de plek waar we hem er uit hebben gezet zagen we een ander jochie dat ons al eerder had willen gidsen, dus dit is gewoon georganiseerde handel en daar vliegen we nu niet meer in.
Het heeft even geduurd voordat we de volgende liftser hebben meegenomen....
Uiteindelijk zijn we dan toch in Trinidad aangekomen. Het is hier echt heel anders dan in Havana. Iedereen stopt je met de waarschuwing dat de weg is afgesloten en dat ze ons wel even willen gidsen (maar ha, wij weten nu hoe het werkt). We hebben ons adresje met een paar keer vragen gevonden, een Casa Particular, het meest bizarre huis wat ik ooit heb gezien. Het is roze, en het dak waar ons ontbijt werd geserveerd, is ook roze. Binnen is het gigantisch groot, we hebben een balzaal van een kamer, maar onze badkamer zit in hun keuken (hmm, da's nou weer minder) en van enige privacy is geen sprake, onze kamer heeft namelijk geen muur tot aan het plafond, maar slechts een afscheiding tussen hun woonkamer en onze kamer. Afgezien daarvan hebben zij in hun slaapkamer een airco waarvan de achterkant in hun woonkamer hangt en die maakt dus de hele nacht een kolere-herrie....
Gisteravond nog een de stad in gegaan en iedereen roept altijd dat Trinidad zo swingend is. Waarschijnlijk weten wij niet waar we moeten zijn, we hebben door pikdonkere straatjes gestrompeld over de kinderkoppen, zijn wel 100 x aangesproken of we een sigaar willen kopen, of we willen eten enz. maar een terras met een swingend bandje konden we niet vinden....
In het donker was het allemaal een beetje creepy, vooral als er een kluitje mensen bij elkaar stond, maar toch bleek iedereen steeds even vriendelijk (op een enkele dronkenlap na die spontaan aan m'n rok begon te trekken!!)
Je kan bij alle mensen naar binnen kijken, Cubanen hechten duidelijk niet aan privacy, alle voordeuren en ramen staan we wagenwijd open en dan zie je familie zitten eten, TV kijken of gewoon alleen schommelen in de overal aanwezige schommelstoelen.
Vandaag dus eindelijk weer internet gevonden zoals jullie zien. En nu zit ik hier al ruim een uur. Tibi is met de auto naar de garage want de banden zijn erg slecht. Ben benieuwd wanneer hij weer terug is.
Morgen gaan we 2 dagen de bergen in van de Sierra del Escambray. We zullen slapen op een hacienda, buiten op de veranda, en daarna gaan we op 1e Kerstdag een boottocht maken. Voor Kerst zal ik dus vast geen internetmogelijkheden meer hebben dus wensen we iedereen bij deze een hele gezellige Kerst en een supergoed 2009!!!!!!

Groeten, Tibi en Yvonne

Rob: bedankt voor je SMS-jes!!

Henk, Frans en Eelko: op verzoek van Tibi heb ik jullie ook toegevoegd.