Uloybukt: Sneeuwschoenwandelen

Ik ben jarig! En in Noorwegen… op een kamer met het schitterendste uitzicht ooit!

Ik krijg zelfs cadeautjes: oorbellen en een ring van Tibi. En een ballon in de vorm van een kat met een feestmuts van Marjan en Claus. ’s Middags krijg ik hier zelfs post! Een echte kaart van Tibi. Sven was er helemaal opgewonden van, er komt hier niet zoveel post….

Na het ontbijt krijgen we onze uitrusting: hele dikke schoenen en een thermo-overall. En indien gewenst een bivakmuts en extra wanten.

Om 10 uur verzamelen we voor de geplande sneeuwschoen wandeling.

We rijden 2 minuten met het minibusje (nou ja, misschien 3…) en dan zijn we bij het startpunt waar we de sneeuwschoenen onder binden en de stokken op maat maken.

Rare dingen die sneeuwschoenen. Grote schuiten zijn het, die voorkomen dat je wegzakt in de sneeuw. Je moet er alleen wel een beetje wijdbeens van gaan lopen, anders sta je met je zomaar met de ene schoen op de andere.

We wandelen zo’n 3,7 km, vooral omhoog (dus we kregen het aardig warm) tot een uitzichtpunt waar Patrick, onze Slowaakse gids, warme chocomel voor ons maakte.

Hij was hier gekomen als masseur, maar inmiddels is hij ook gids en werkt hij soms mee in het restaurant of hij klopt bij iedereen aan als er Noorderlicht is gespot. Een soort Manusje van Alles dus. Hij vindt het hier geweldig en het salaris is goed.

De terugweg was makkelijker, die ging vooral naar beneden. Terug bij het busje hebben wij samen met Kees en Marion, nog 2 Nederlanders, besloten om lekker terug te lopen (op onze normale schoenen, gewoon over de weg).

Na de lunch heb ik heerlijk 4 rondes sauna gedaan met Marion. Genoten van de hitte en het uitzicht, afgekoeld buiten in de sneeuw, tussendoor even in de jacuzzi… wat een cadeautje!

En toen ik om 1 uur ‘s nachts even moest plassen zag ik Noorderlicht! Overall aan, schoenen aan de blote voeten… wij waren de enigen buiten. IJskoud, mijn handen vroren er bijna af en op de foto’s was niet veel te zien. Maar het was wel mooi!