Shirakawago - Kanazawa

Zondag 29-04-18

Hoe schitterend en idyllisch ook, Shirakawago is klein en we hebben alles wel gezien. Niet erg om weer verder te trekken dus. Onze bus naar Kanazawa vertrekt pas om 10.55 dus we wandelen eerst nog een keer naar het viewpoint. De stand van de zon is nu anders, gistermiddag hadden we tegenlicht met het maken van foto’s. We maken ook een vreselijk toeristische “Hello Kitty met Japans hoofddeksel & mooie achtergrond”-foto, haha, goed om een beetje rond te appen!
Tot onze verbijstering blijkt Kanazawa een flinke stad te zijn. Ik weet niet waarom, maar ik verwachte eigenlijk nog zo’n landelijke lieflijke plek...
En natuurlijk mogen we pas om 15 uur inchecken (grrr) en lief vragen waar ik me dan om kan kleden helpt hier niet. Ja, in Japan is alles echt flink overgereguleerd naar mijn mening. Dat heeft zeker positieve kanten, niemand dringt ergens voor, het is overal netjes en schoon en de mensen zijn ontzettend braaf en gedisciplineerd! Maar ze doen ook zeker niet meer dan ze moeten doen en stromen niet over van vriendelijkheid en servicegerichtheid.
We gaan de stad in. Het voelt hier drukker dan in Tokyo, veel auto’s, meer lawaai, meer luchtvervuiling. We bekijken een klein parkje, lunchen “food for the soul” (erg lekker overigens), en duiken wat grote winkels in maar kopen doen we hier niets, het is ontzettend duur allemaal en bovendien helemaal niet naar onze smaak...!
In een rustiger achterafstraatje zien we een “bikershop” en aangezien Tibi met een paar vrienden weer een motortocht aan het plannen is zijn we binnen gaan kijken. Wat een leuke ervaring! Het had weinig met motorrijden te maken, maar meer met stoere getatoeëerde jongens met piercings die ons wel interessant vonden en een aardige man met een vreemde, ontzettend sterke bril die hele stoere sieraden maakt. Erg mooi, maar ook erg duur jammer genoeg. Zie: littlevillageandco.blogspot.com
‘s Avonds willen we eten bij Maimon Sushi restaurant, maar na daar een klein half uur in de rij te hebben gestaan (!!!) geven we het op. We eten ergens een schaaltje tempura en gaan nog wat lekkers halen bij een grote supermarkt. Blijkbaar was het sluitingstijd want terwijl wij nog voor de schappen staan gaan de lichten allemaal uit en begeeft iedereen zich meteen keurig op zijn Japans naar de kassa’s. Wij zijn uiteraard de laatsten....

Maandag 30-04-18

De kamer is weer zo piepklein dat we de kont amper kunnen keren, maar het bed en het kussen waren eindelijk een keer echt heerlijk! We hebben dus zalig geslapen. Om 9.05 melden we ons voor het ontbijt en de chef meldt nog even indringend dat het ontbijt echt om 9.30 afgelopen is... Oké oké, we zullen snel dooreten!
Vervolgens gaan we de stad in, we kopen een dagpas voor de “ Loopbus” en het plan is om alle oude historische plekken aan te doen in deze, aan alle bombardementen ontsnapte stad. Zo bezoeken we de 2 Geisha wijken Higashi -Chaya en Nishi-Chaya (eh, geen Geisha’s gezien) het beroemde Kenroku-park en Naga-mashi Burke Yashiki, de Samoerai-wijk (eh, ook geen Samoerai gezien). Mooie straatjes, houten huisjes, sfeervol maar vol toeristen, met name Japanners want de Golden Week (een soort voorjaarsvakantie voor Japan) is begonnen. Wanneer we ergens willen lunchen worden we tegengehouden en moeten we 5 minuten buiten wachten... ja doehoeiii! En zo komen we 20 meter verderop terecht bij een Indiaas-Nepalees restaurant waar we werkelijk verrukkelijk hebben gegeten!
Daarna lopen we via stille achterafstraatjes richting station als we ineens heel veel gerinkel horen. Dat blijkt een brandalarm te zijn. Op de 3e verdieping van een flatgebouw slaan enorme vlammen en zwarte rookwolken naar buiten en wij zijn de eersten die het zien! Terwijl we kijken ontploft er iets richting het raam ernaast wat ook meteen volledig in de hens staat. Binnen 5 minuten is de eerste brandweerauto ter plaatse en na nog zo’n 5 minuten zijn er minstens 8 plus een ambulance. Ze werken kordaat en doelbewust en hebben de brand redelijk snel onder controle, maar jemig, het zal je huis maar zijn... verschrikkelijk!!! En als we na een klein half uurtje verder lopen komen Gekke Gerritje en Linke Loetje ook nog met gillende sirenes aangesjeesd... jaaa, te laat!
Wij kijken nog wat rond in de mall bij het station waar onze eerdere ervaringen bevestigd worden: alles is duur en niet echt naar onze smaak.
Nog vol van het het heerlijke Indiase eten hebben we daarna geen behoefte meer om nog ergens heen te gaan. Beetje wijn, beetje kaas, chocola en nootjes, en de pijnlijke voeten omhoog!