Als Alice in Wonderland

Nog steeds 26-10
Jee, wat kan er toch veel gebeuren in een dag!!!! Zo zit je bij de Panda's, zo zit je in een van de beroemde theetuinen van Chengdu, zo zit je bij de Pizzahut voor een heerlijk diner begeleid door een heerlijk koele Chardonnay (nee, echt niet te vergelijken met zo'n slice die je in Nederland even ophaalt bij de Pizzahut) en zo zit je weer in het vliegtuig....
Op 26-10 zijn we 's avonds om 22.00 uur van Chengdu naar Lijiang gevlogen, dit maal overigens keurig op tijd. Zodra het vliegtuig de wielen aan de grond heeft knippen de Chinezen hun gordel los en rennen richting de uitgang, het is werkelijk niet te filmen......maar, de eersten zullen de laatsten zijn, want die moeten dus gewoon het langste wachten op hun bagage..!!
De vlucht duurde ruim 1 uur en toen waren we weer bijna 900 km verder, en de transfer stond weer keurig klaar. Na een half uur later moesten we alweer uitstappen, Lijiang is namelijk autovrij en de rest van de weg naar Hotel Hexi (spreek uit als "Haeshi") hebben we afgelegd in een soort golfkarretje. Het was inmiddels 12 uur 's nachts en we hadden werkelijk het gevoel dat we in een sprookje waren beland!! Overal hingen rode lampionnen, het ene gebouw was nog mooier verlicht dan het andere, barretjes, restaurantjes, winkeltjes... onze monden zijn opengevallen en we kregen ze maar met moeite weer dicht!! Wat een pittoresk plaatsje!! We zijn nog snel even op een terrasje neergestreken voor een drankje en hadden het gevoel dat we droomden....

27-10
Deze dag heeft in het teken gestaan van het ontdekken van het oude Lijiang. Het oude gedeelte is het pittoreske, autovrije deel waar we verblijven. In 1996 is Lijiang grotendeels verwoest door een aardbeving, het huidige stadje is dus opnieuw opgebouwd en vakkundig oud gemaakt. Allemaal schitterende gebouwtjes met winkeltjes, restaurantjes, guesthouses, barretjes....Alles voorzien van lampionnen, er stromen diverse watertjes door het stadje en het winkel-, hotel- en restaurantpersoneel loopt allemaal in klederdrachten. In feite is het erg toeristisch, maar het leuke is dat er ook hier weer heel weinig Aliens zijn, de meeste toeristen komen uit China zelf, uit Taiwan of Korea.
We hebben weer niks gekocht, we kunnen hier echt niks naar onze smaak vinden, maar het ronddwalen was heerlijk ontspannend. 's Avonds bruist het: overal is muziek, vaak live muziek, er wordt buiten gedanst waarbij iedereen kan meedoen, er zijn flitsende dansvoorstellingen in diverse restaurantjes en verder kun je allerlei soorten handwerk bewonderen zoals edelsmeden, hout bewerken en weven, maar ook het maken van een substantie die dient als basis voor zoet snoep.
Eten is iedere keer weer een belevenis, we bestellen maar raak en elke keer weer is het geslaagd en staat de tafel vol met allerlei verschillende schaaltjes met de heerlijkste dingen. Natuurlijk zit er wel eens een misser bij, maar er is altijd voldoende eten wat wel smaakt.

28-10
Om 9 uur zijn we in de regen vertrokken voor een fietstocht van zo'n 20 km. Die was ons echt gegund, want toen we met het busje bij het startpunt aankwamen werd het droog en even later brak de zon door. Het werd een geweldige tocht rondom het Lashi meer, door allerlei Naxi (spreek uit als Nasi van Nasi Goreng) dorpjes. In Lijiang wonen diverse minderheden waarvan de Naxi de grootste bevolkingsgroep is. Bij de Naxi doet de vrouw het werk, voornamelijk op het land, en de man zorgt voor de kinderen en oefent daarnaast fanatiek zijn grootste hobby, paardrijden, uit. We hebben ontzettend veel paardjes gezien, ze zijn klein maar stevig, en zagen er gezond en kalm uit. Chinese toeristen schijnen de wereld graag te paard te willen verkennen want we hebben veel groepen op paard gezien, niet echt uitdagend, ze waren aan elkaar vastgelijnd en werden meestal begeleid door iemand te voet..... (hmm, niet mijn ding dus).
We hebben geluncht bij een Naxi familie thuis, diverse soorten groenten, rijst, fruit en de onvermijdelijke thee. Deze maaltijd werd begeleid door het doordringende gemiauw van een piepjong katje dat tot zijn of haar grote frustratie zat aangelijnd.
Na het fietsen hebben we nog het Black Dragon Park bezocht, met schitterend uitzicht op Snow Mountain, met zijn, zoals de naam al doet vermoeden, besneeuwde pieken. Vanavond hebben we lekker geborreld en gegeten aan de overkant van ons hotel in het licht van de rode lampionnetjes en onder begeleiding van een een zanger/gitarist. Tot slot hebben we nog een paar spelletjes kaart gespeeld en morgen gaan we weer verder, naar Dali.

Nog wat feiten die ik eerder ben vergeten te vermelden:
*De zwangerschap van een Giant Panda varieert van 3 maanden tot bijna1 jaar!!
*Een babypanda weegt tussen de 51 en 100 gram en dat is 1/1000 van het gewicht van een volwassen panda. Ze kunnen de eerste paar maanden dan ook echt helemaal niets!!
*Bij de wandeling op grote hoogte (langs al die prachtig gekleurde meren in Songpan) kon je zuurstofflessen kopen, ik dacht bij het zien van die flessen met roze en blauwe bloempjes erop dat al die mensen thermosflessen bij zich hadden voor hun eeuwige thee, maar er zaten zuurstofkapjes aan! Maar ook wanneer je geen zuurstoffles gekocht had kon je op verschillende plekken tijdens de wandeling alsnog aan een zuurstofslang gekoppeld worden...! Wij hadden dat gelukkig trouwens niet nodig.

Tot slot nog wat leuke vertalingen van Chinees naar Engels:
*Op de menukaart staan o.a. Porb (!), Yak Jerkys (zou dat lekker zijn??) en Flesh vegetables (geschikt voor vegetariers??)
*Advies in onze badkamer: Please use mat BEFORE taking a shower (!)
*Verbod in de stad: No naked fire allowed (uhh??)

Tot de volgende keer vanuit Dali!