Pesec, Minah, Wati, Sepi & Kids
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
16 April 2015 | Indonesië, Bukit Lewang
Dinsdag 15 april
Na al het reizen begint de vakantie nu eindelijk écht, we gaan de hele dag de jungle in. Lange broeken, sokken er overheen, deet, azaron, water....wij zijn er klaar voor.
Om half 8 gaan we, lekker vroeg, nog redelijk koel, en qua modder valt het mee na al die regen van gisteravond.
Na een half uur lopen we de eerste Orang Oetans al tegen het lijf, het zijn Pesec en haar zoontje Catrin van 2 jaar. Catrin slingert enthousiast door de bomen en bekogelt ons met takken terwijl zijn moeder ons rustig observeert.
De meeste Orang Oetans hier zijn ooit gered uit gevangenschap en gerehabiliteerd in de jungle, daarom hebben ze namen en hun kinderen krijgen ook namen. Er is een voederstation waar alle reisboekjes over jubelen en waar dus iedere dag drommen toeristen heengaan, maar waar de Orang Oetans het inmiddels een beetje voor gezien houden, die hebben het niet zo op al die mensen.
Pesec en Catrin kunnen we uitgebreid fotograferen maar Anouwar, onze gids, vertelt dat er ook wel Orang Oetans zijn met nare herinneringen aan mensen waarbij je echt afstand moet houden, vooral van ene Minah moeten we minstens 7 meter afstand houden. Hij kent ze allemaal!
We dwalen uren door de jungle, we glibberen, glijden en klauteren terwijl we ons vastklampen aan lianen en zien nog vele soorten apen, enorme mieren en genieten van de krekelconcerten. Anouwar maakt allerlei apengeluiden om nog apen, en dan vooral Orang Oetans, te lokken, hij belt met collega's om te vragen of zij nog wat zijn tegengekomen maar helaas...
Totdat we wat horen in de bomen! We turen alle 3 ingespannen omhoog......Anouwar hoort dan ineens ook wat achter zich, schrikt zich te pletter en brult "RUN!!!!", en wij renden....! Slechts 2 meter achter hem stond Minah, net die enige agressieve Orang Oetan en ze had ook nog eens een baby....
Anouwar is ooit aangevallen door - en in het ziekenhuis beland dankzij Minah, dus het was even flink schrikken. Minah werd uiteindelijk met bananen en wortels op afstand gehouden. Ook Wati, Minah's 7 jaar oude zoon kwam nog even buurten, die had waarschijnlijk in die boom gezeten toen Minah ons besloop! Wati heeft echter die slechte herinneringen niet, hij was brutaal, maar liet zich wel weg jagen als ie te dichtbij kwam.
Toen we vervolgens richting onze picknickplek liepen kwamen we ook nog
Sepi tegen. Die kwam enthousiast naar beneden geslingerd, ook met baby, maar ongevaarlijk volgens Anouwar. Ze heeft bananen gekregen en pinda's en ik heb haar zelfs geaaid, waarop ze me bij de arm greep en echt niet meer losliet! Totdat ze al wat lekkers in haar ene hand had en nog iets aangeboden kreeg, toen had ze haar 2e hand toch ook nodig en liet ze me gaan.
Tijdens de picknick hebben we besloten om niet meer terug te lopen, maar om te gaan tuben, ook al waren we daar niet op gekleed. Tuben is op enorme binnenbanden de rivier afzakken en bezweet als we waren leek ons dat heerlijk verkoelend!
En het was ook zo geregeld, Anouwar belde ' a friend' en een half uur later was hij bij de ontmoetingsplaats aan de rivier met zijn constructie van 3 aan elkaar geknoopte binnenbanden: 2 kleine en een grote in het midden.
Alle spullen in stevige plastic zakken, schoenen en sokken uit, broek afgeritst, zeiltje in de middelste band en daar mocht Tibi als eerste in plaatsnemen en ik moest voor hem gaan zitten, tussen zijn benen. Friend ging in de achterste band en Anouwar in de voorste. Beiden hadden een lange stok die fungeerde als peddel en daar gingen we! Binnen 2 seconden waren we door en doornat want we moesten meteen een rapid door! Af en toe gleden we zachtjes over het water, genietend van de jungle links en rechts, dan weer moesten we door woeste rapids waarbij we opnieuw overspoeld werden! Het was een heerlijk half uurtje op de woeste Bohorok rivier!!
Terwijl Tibi een verkoelende (koude) douche nam werd ik lastig gevallen door Mama Bibi die me persé wilde masseren zodra ik ook gedoucht zou hebben. Na haar massage was douchen namelijk uitgesloten vanwege haar massage olie. Ik moest helemaal naakt, "no prrroblemmmm, me Mámma!!!" riep Mama Bibi, en ze trok haar shirt omhoog om me een borst te laten zien!
Hmmmm....
Het was wel een lekkere stevige massage, alleen die olie rook nou niet echt lekker maar vooruit, zal wel goed zijn voor me.
We sluiten af met nogmaals een heerlijke nasi goreng bij de vriend van Surya en gaan vroeg naar bed. We zijn de hoosbuien net voor!
Morgen trekken we verder.
Groetjes allemaal en tot de volgende keer!
@ Elly, we doen het hier met Bintang en Anker, we moeten ons dus redden zonder Thor, maar vooral ook zonder wijn want een flesje kost hier rond de 65 euro....
Na al het reizen begint de vakantie nu eindelijk écht, we gaan de hele dag de jungle in. Lange broeken, sokken er overheen, deet, azaron, water....wij zijn er klaar voor.
Om half 8 gaan we, lekker vroeg, nog redelijk koel, en qua modder valt het mee na al die regen van gisteravond.
Na een half uur lopen we de eerste Orang Oetans al tegen het lijf, het zijn Pesec en haar zoontje Catrin van 2 jaar. Catrin slingert enthousiast door de bomen en bekogelt ons met takken terwijl zijn moeder ons rustig observeert.
De meeste Orang Oetans hier zijn ooit gered uit gevangenschap en gerehabiliteerd in de jungle, daarom hebben ze namen en hun kinderen krijgen ook namen. Er is een voederstation waar alle reisboekjes over jubelen en waar dus iedere dag drommen toeristen heengaan, maar waar de Orang Oetans het inmiddels een beetje voor gezien houden, die hebben het niet zo op al die mensen.
Pesec en Catrin kunnen we uitgebreid fotograferen maar Anouwar, onze gids, vertelt dat er ook wel Orang Oetans zijn met nare herinneringen aan mensen waarbij je echt afstand moet houden, vooral van ene Minah moeten we minstens 7 meter afstand houden. Hij kent ze allemaal!
We dwalen uren door de jungle, we glibberen, glijden en klauteren terwijl we ons vastklampen aan lianen en zien nog vele soorten apen, enorme mieren en genieten van de krekelconcerten. Anouwar maakt allerlei apengeluiden om nog apen, en dan vooral Orang Oetans, te lokken, hij belt met collega's om te vragen of zij nog wat zijn tegengekomen maar helaas...
Totdat we wat horen in de bomen! We turen alle 3 ingespannen omhoog......Anouwar hoort dan ineens ook wat achter zich, schrikt zich te pletter en brult "RUN!!!!", en wij renden....! Slechts 2 meter achter hem stond Minah, net die enige agressieve Orang Oetan en ze had ook nog eens een baby....
Anouwar is ooit aangevallen door - en in het ziekenhuis beland dankzij Minah, dus het was even flink schrikken. Minah werd uiteindelijk met bananen en wortels op afstand gehouden. Ook Wati, Minah's 7 jaar oude zoon kwam nog even buurten, die had waarschijnlijk in die boom gezeten toen Minah ons besloop! Wati heeft echter die slechte herinneringen niet, hij was brutaal, maar liet zich wel weg jagen als ie te dichtbij kwam.
Toen we vervolgens richting onze picknickplek liepen kwamen we ook nog
Sepi tegen. Die kwam enthousiast naar beneden geslingerd, ook met baby, maar ongevaarlijk volgens Anouwar. Ze heeft bananen gekregen en pinda's en ik heb haar zelfs geaaid, waarop ze me bij de arm greep en echt niet meer losliet! Totdat ze al wat lekkers in haar ene hand had en nog iets aangeboden kreeg, toen had ze haar 2e hand toch ook nodig en liet ze me gaan.
Tijdens de picknick hebben we besloten om niet meer terug te lopen, maar om te gaan tuben, ook al waren we daar niet op gekleed. Tuben is op enorme binnenbanden de rivier afzakken en bezweet als we waren leek ons dat heerlijk verkoelend!
En het was ook zo geregeld, Anouwar belde ' a friend' en een half uur later was hij bij de ontmoetingsplaats aan de rivier met zijn constructie van 3 aan elkaar geknoopte binnenbanden: 2 kleine en een grote in het midden.
Alle spullen in stevige plastic zakken, schoenen en sokken uit, broek afgeritst, zeiltje in de middelste band en daar mocht Tibi als eerste in plaatsnemen en ik moest voor hem gaan zitten, tussen zijn benen. Friend ging in de achterste band en Anouwar in de voorste. Beiden hadden een lange stok die fungeerde als peddel en daar gingen we! Binnen 2 seconden waren we door en doornat want we moesten meteen een rapid door! Af en toe gleden we zachtjes over het water, genietend van de jungle links en rechts, dan weer moesten we door woeste rapids waarbij we opnieuw overspoeld werden! Het was een heerlijk half uurtje op de woeste Bohorok rivier!!
Terwijl Tibi een verkoelende (koude) douche nam werd ik lastig gevallen door Mama Bibi die me persé wilde masseren zodra ik ook gedoucht zou hebben. Na haar massage was douchen namelijk uitgesloten vanwege haar massage olie. Ik moest helemaal naakt, "no prrroblemmmm, me Mámma!!!" riep Mama Bibi, en ze trok haar shirt omhoog om me een borst te laten zien!
Hmmmm....
Het was wel een lekkere stevige massage, alleen die olie rook nou niet echt lekker maar vooruit, zal wel goed zijn voor me.
We sluiten af met nogmaals een heerlijke nasi goreng bij de vriend van Surya en gaan vroeg naar bed. We zijn de hoosbuien net voor!
Morgen trekken we verder.
Groetjes allemaal en tot de volgende keer!
@ Elly, we doen het hier met Bintang en Anker, we moeten ons dus redden zonder Thor, maar vooral ook zonder wijn want een flesje kost hier rond de 65 euro....
-
16 April 2015 - 15:46
Frans:
Ik zit nog met mijn hoofd in Oekraine en wist dat Tibi naar Boekarest was. Maar dat jullie nu alweer in Indonesië zitten. Echte globetrotters!!
Het weer in Nederland is gelukkig ook goed!!
Groetjes en veel plezier,
Frans -
16 April 2015 - 17:32
Peggy Van Huis:
Hoi Yvonne,
Nou jullie zijn echt niet de enige die door Minha werden achterna gezeten. Wij hebben het zelfde meegemaakt. Onze gids had gezegd dat we rustig weg moesten lopen als ze in de buurt was. Hij was zelf ook al eens gebeten door haar. Op het moment dat ze vanuit een boom naar beneden kwam was het enige wat hij riep, run, run, run! Van alle mensen die ik ken en daar ook zijn geweest hoor ik de zelfde verhalen. Wij vonden het wel een hele mooie omgeving en hebben zeer van onze reis en Sumatra genoten.
jullie veel plezier, en ik volg jullie op de voet.
groetjes, Peggy
-
16 April 2015 - 23:32
Elly:
Leuk verhaal weer. Leuk om te lezen. ! Ondertussen geniet ik wel zo nu en dan van een wijntje -
17 April 2015 - 10:45
Bernadette:
Wat een genot weer om jullie spannende avonturen te lezen. Wij vermaken ons ook zeer in Japan, maar heb niet de gave het zo mooi te verwoorden.
Zie uit naar je volgende verslag.
X Frans en Japan -
17 April 2015 - 11:26
Bernadette:
hahaha, Frans en Bernadette -
17 April 2015 - 12:43
Cor :
Fantastisch weer!
jullie lekker op vakantie en ik wilde net een uitnodiging doen vanwege mijn nieuwe huis.
kreeg de sleutel de 15e en ga lekker klussen terwijl jullie genieten in de moesson ;-)
Groeten en tot snel -
17 April 2015 - 13:47
Hans:
Nou dat gaat weer goed met jullie. Wat zien jullie lekker veel verschillende dingen van de wereld.
Geniet er van, doe ik ook van je mooie verhalen.
Groet
Int (Hans)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
