Lijiang - Dali - Ping An

29-10
De weg van Lijiang naar Dali heet een snelweg te zijn. Er moet ook tol betaald worden, zoals overigens op alle snelwegen die we tot nu toe zijn tegengekomen in China het geval is. Deze snelweg liep echter door vele dorpjes heen en we kwamen onderweg zelfs een kudde koeien tegen, iets wat op andere snelwegen eigenlijk nooit gebeurde. In de hoge bergen werd ons pad nog wel eens gekruist door een yak of een kudde schapen, maar daar was het verkeer veel minder intens.
Links en rechts worden de akkers ijverig bewerkt, deze zijn hier in deze regio eigendom van de boeren zelf. Oogsten worden nu binnen gehaald en andere worden gezaaid. Dit wordt voornamelijk met de hand gedaan, hier en daar hebben de mensen hulp van buffels voor het omploegen. De oogst wordt verzameld in grote manden die de mensen, voorover gebogen, op hun rug dragen.
Het land is hier heel vruchtbaar en de markten zijn goed voorzien van rijst, uien, knoflook, tomaten, kolen, gigantische aubergines, sinaasappels, appels, paksoi, broccoli, aardappels, paddestoelen, watermeloenen enzovoorts.
Daarnaast valt het ons op dat er overal gebouwd wordt. In de grotere steden worden flats a la Hong Kong en masse uit de grond gestampt, maar ook in kleine dorpjes wordt er bedrijvig gebouwd. In de afgelopen 7 jaar zijn in Dali de meeste wegen met kinderkopjes vervangen door beton of asfalt. Kortom, in China wordt echt hard gewerkt!
Af en toe zien we echter ook wel dingen die erg doen denken aan verborgen werkeloosheid, zoals het meisje dat 's morgens je bonnetje voor het ontbijt aanneemt en dan met een sierlijk handgebaar richting het restaurant "please" zegt.

In Dali werden we opgewacht door Sunny en Gerard, zij is Chinese en hij dus een Nederlander. Hij woont hier inmiddels 7 jaar. Zij nodigden ons uit voor een heerlijke kop koffie en hij wist natuurlijk veel te vertellen. In Dali wonen de Bai, ook een minderheid, net als de Naxi uit Lijiang. Beide spreken hun eigen taal, hier heb je dus niets of weinig aan
het Mandarijns, mocht je dat geleerd hebben.....Ook hier lopen nog veel mensen in traditionele kledij.
Dali kent ook een autovrij gedeelte met allerlei winkeltjes, het "Toeristenstraatje" genaamd, en wederom hebben zijn we er niet in geslaagd meer te kopen dan een paar sokken (omdat hier nieuwe kopen net zo duur is als laten wassen in een hotel). Tot onze vreugde hebben we hier ook een straatje gevonden met verrukkelijke terrasjes met luie stoelen! En cocktails! Het bereiden van een cocktail duurt wel een kwartier, maar dan heb je ook wat!

30-10
Vandaag hebben we een tripje gemaakt onder begeleiding van Gerard. Allereerst heeft hij ons meegenomen naar een lokale markt, een ware belevenis. Er was werkelijk van alles te koop: groente en fruit natuurlijk, maar ook kleding, schoenen, kippen, kuikens, ganzen, konijnen, biggen, koeien, brokken vlees, keukengerei, teilen, manden, levende vissen, dode vissen, kant en klaar eten, kruiden en gedroogde paddestoelen. Je kon er ook je haar laten knippen, er zaten 3 kappers, en soms schijnt er ook een tandarts aanwezig te zijn, maar dat was vandaag niet het geval. Tibi heeft op de markt eindelijk, na weken zoeken hier in China, een heuse Mao-pet gevonden. Hij heeft hem de rest van de dag meteen opgehouden en hij zag er volgens Herma en mij uit als een simpel Frans boertje...
Verder hebben we het dorpje Xizhou bezocht waar we in een authentiek courtyard-house hebben kunnen rondkijken. Het wordt nog nu nog steeds bewoond door ongeveer 15 families, hetgeen is af te lezen aan het aantal energiemeters wat er hangt. Alles ligt overal open en bloot, in de zgn. wasruimte stonden allerlei tandenborstels en diverse toiletspullen, maar sommige families hebben wel een eigen keukentje ingericht. Met de paardentaxi zijn we terug gegaan naar de auto en daarna hebben we een handwerkfabriekje bezocht waar stoffen worden geverfd. Om mooie tekeningen op de geverfde stof te krijgen worden de stoffen op een bepaalde manier bij elkaar genaaid, soms worden er ook rijstkorreltjes in de stof geknoopt, en er zijn 3 dames (een oude oma en 2 jonge meiden) die dat de hele dag zitten te doen......
Zodra de stof op de juiste manier bij elkaar is genaaid kan deze het verfbad in en uiteindelijk, nadat alle draadjes en knopen er natuurlijk eerst weer zijn uitgehaald, heb je dan bijvoorbeeld een tafellaken met prachtige vlinders of een blouse met een ander mooi patroon.
Tot slot hebben we nog een oud, ongerestaureerd tempeltje bezocht wat de hangplek is voor de oude mannen uit de omgeving. Ze hangen er de hele ochtend, kletsen wat, lezen hun krantje, roken hun pijp en sigaretten of spelen Mahjong. Dan gaan ze thuis lunchen en vervolgens worden ze door hun vrouw of kinderen er weer uitgebonjourd en komen ze er 's middags weer gezellig met z'n allen rondhangen. Het leek wel een decor voor een film!! Van te voren had Gerard 2 pakjes sigaretten gekocht en die werden door onze heren beleefd met 2 handen aangeboden aan de hangouderen die ze weer met alle egards aannamen. Het bleek een heel ritueel! We mochten ze fotograferen en filmen zoveel we wilden, en als eentje het gevoel had dat de anderen meer gefotografeerd werden dan hij, dan nam hij wel maatregelen door een hoed op te zetten of zijn paar tanden extra vriendelijk bloot te lachen. Tibi en Bart waren uiteraard meer dan happy met al die karakteristieke koppen voor hun lens!!! Vooral Tibi was in zijn element, omdat hij sinds een paar dagen alleen zijn 85 mm portretlens kan gebruiken. De zoomlens is plotseling kapot gegaan :(

In China ben je als oudje in de Aap gelogeerd als je geen kinderen hebt, want dan is er niemand die voor je zorgt. Kinderen moeten dat verplicht doen, dit kan zelfs via de rechtbank worden afgedwongen.

31-10
Een reisdag..... 4 1/2 uur auto, vervolgens vliegen en dan nog meer auto en dan nog een klein half uurtje klauteren naar een plek waar de auto niet kan komen, dus...alleen een verschoninkje mee voor de komende dagen......
Langs de snelweg staat er af en toe een levensechte pop gekleed als politieagent, met een waarschuwingsbord in de rechterhand waarop 80 km staat! De snelweg blijft over de hele weg driebaans, zelfs door de kilometerslange moderne en goed verlichte tunnels!

Bij de "pipi-stop" zagen we een enorme vrachtwagen helemaal afgeladen met buffels die kop aan kont stonden, met een touw door de neus waarmee ze vastgebonden waren.....arme dieren, ze konden geen kant op, konden niet bewegen en leken helemaal murw.

Bij aankomst in Kunming, vanaf waar we verder vliegen, waren we wederom verbaasd over de grootte van de stad en de Amerikaans aandoende Skyline. Waarom zijn we nou eigenlijk elke keer weer verbaasd?? Het simpele antwoord daarop is dat we dit niet van te voren hadden verwacht van China!
Ook doet China zijn best om het milieu te ontzien, denk bijvoorbeeld aan de electrische brommers in elke grote stad. Ook staan er vrijwel overal zonnecollectoren op de huizen, die weliswaar niet voor stroom zorgen, maar ze zijn aangesloten op de watervoorziening, waardoor men warm water heeft,. En dit is alleen wat we zelf hebben kunnen opmerken.

@Joyce: we hebben geen idee wat er zich in de rest van de wereld afspeelt. Hoor af en toe iets via Herma over de politiek, maar dat boeit me echt niet op dit moment!!!!

@Ad: sorry, kan je niet vertellen hoeveel een Luis Vuitton tasje kost aangezien ik niet de drang had om er eentje aan te schaffen.

@Josee: natuurlijk zijn Tibi's foto's te koop. Als je intermediair bent valt er te praten over een aantrekkelijk percentage!

@Greta: in het gebied Klein Tibet kwamen ook bij ons weer veel herinneringen aan Nepal naar boven inderdaad. En gisteren deed het "Toeristenstraatje" daarentegen weer veel denken aan Thailand.

Inmiddels zijn we aangekomen in Ping An, alweer een sprookje, maar nu wordt het verhaal te lang, dus daarover volgende keer.