Paradise Valley Mall & the Dixi Mine Trail

Inmiddels zit de laatste week Fountain Hills er op, en het was divers. Uiteraard hebben we gewinkeld en gewinkeld, maar we hebben ook ons huis bekeken en kennis gemaakt met de huurders. Hele leuke aardige mensen die graag nog willen blijven, dus dat kan eigenlijk niet beter. Ze hebben wel de typisch Amerikaanse wanstaltige smaak w.b. meubels: alles is groot, fors en donker, verder was het een puinhoop in het huis, overal lagen stapels kleren en andere troep, maar het huis op zich lijkt prima in orde.
Dan was er nog iemand jarig in de vriendenkring, dus we zijn met een clubje uit eten geweest, naar de film gegaan en hebben daarna nog lekker nageborreld. En gisteren kreeg Tibi het 'onzalige' idee om een woestijnwandeling te maken. We hebben een route uitgezocht van ruim 5 mijl zodat we uiterlijk 12 uur terug zouden zijn, want we zouden gaan lunchen in downtown Scottsdale.
Tja, dat liep dus anders.... De route liep naar een oude mijn, en vandaar af hadden we dezelfde route terug moeten lopen, maar aangezien de route onder dezelfde naam verder liep dachten wij dat we dan een rondje zouden lopen. Logisch toch?
Niet dus. De route liep uiteindelijk dood in een andere route dus moesten we vanaf dát
punt helemaal terug..... Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: we hebben 5 uur zonder zonnebrandmiddel en zonder te stoppen door de woestijn gelopen op een halve liter water p.p. En dan hebben we nog een heel stuk afgesneden ook, dwars tussen de cactussen en de tarantula-holes door. Sokken vol stekels, benen vol krassen, maar gelukkig geen slangen of schorpioenen tegen gekomen en ook alle tarantula's zijn in hun hol gebleven. Wat we naast vogels, vlinders en hagedissen nog wél hebben gezien zijn 2 schitterende herten met enorme geweien en 2 woestijnhazen, de beroemde jackrabbits met hun gigantische oren. Het was op zich een prachtige wandeling, waar we vooral de eerste 2 uur erg van genoten hebben, tussen de Saguaro's, Prickley Pears en Jumping Cholla's etc., maar hij werd helaas wel een pietsje te lang. Ik had een knalrooie neus en ook mijn benen zijn best een beetje verbrand! We hebben de lunch gemist (hetgeen ons op z'n zachtst gezegd niet bepaald in dank werd afgenomen.....) maar gelukkig heeft Olivia's lieve moeder Mamimi snel een maaltje heerlijke knoflook garnalen voor ons klaargemaakt.
En nu met spierpijn op weg naar Mexico, groeten vanuit het vliegtuig!