10+6+33 = 49 koeien in 2 dagen!

Hi Folks,

Gisteravond even geen verslag meer geschreven want we waren een beetje te moe. We zijn 's morgens rond 9 uur vertrokken en waren pas tegen half 7 's avonds weer terug..!! We hebben ruim 30 km gereden, maar ja, dat gaat hier berg op-berg af, dus dan is 30 km best veel! We waren weer opgesplitst in 2 groepjes en onze groep heeft 10 koeien gevonden! Die hebben we kalmpjes aan opgedreven en alles ging van een leien dakje totdat zomaar plotsklaps alle koeien tegelijk op afspraak de bosjes in doken...en toen waren we ze allemaal kwijt! Tien koeien....gewoon pleite! Op onze zoektocht zijn we van het pad afgeraakt en via een dal op een richel terecht gekomen waar we ze weer vonden. Maar.... toen wisten zelfs onze wranglers niet meer waar we waren. Bill heeft toen een weg naar beneden gezocht en gevonden, maar die liep dus niet via de gebaande paden. Glijdend en struikelend zijn we uiteindelijk toch heelhuids beneden geraakt, inclusief onze 10 koeien en zonder dat er ook maar 1 paard kreupel is geworden. Goh, wat bewonder ik die dieren! Vervolgens wist hij weer waar we waren en is de andere groep ons tegemoet gekomen en die hebben onze koeien overgenomen (grrr) omdat onze paarden even moesten drinken en uitrusten.
Toch hebben we die groep weer ingehaald en vervolgens hebben we nog meer koeien gevonden en uiteindelijk kwamen we er met 16 thuis. Alan, de trailboss, maakt er een hele heisa van, die galoppeert er de hele tijd woest omheen en roept " Yehh, hop hop yehh, shu-shu- yehh"...enz. Volgens mij vindt hij zichzelf erg stoer, maar het gaat beter als je rustig blijft. Hij ging steeds zo hard achter stoute kalfjes aan dat zijn paard oververhit is geraakt, die heeft een kwartier in de rivier moeten afkoelen. Overige spannende momenten: Brent is zijn waterfles verloren en heeft een soort limbodans te paard gedaan om takken te ontwijken, hij wou eerst bukken, maar na een harde confrontatie van zijn hoofd met het hoofd van zijn paard klapte hij achterover en moest zo blijven "liggen" om die takken alsnog op die manier te ontwijken. Bill verloor in een woeste galop zijn hoed waardoor het paard van Bob vol in de rem ging en Bob op zijn hals lag (maar hij is er op gebleven), en tenslotte is Tibi's paard een hoefijzer kwijt geraakt.

Maar goed, met al die koeien die constant probeerden te ontsnappen waren we dus heel wat later terug dan gepland en had ik geen puf meer om te schrijven.
Vandaag echter waren we om half 3 al terug-klaar-afgezadeld en al. We vonden vrijwel meteen een hele lading koeien, totaal hebben we er 33 binnen gebracht. Dat ging allemaal heel soepeltjes, geen spectulaire ontsnappingen of andere incidenten.
Zodra we afgezadeld waren begon het te plenzen en te onweren. Alsof het zo had moeten zijn! Dus nu zit ik fris gedoucht te typen. Het heeft ongeveer een uur geregend (en hoe!) maar inmiddels schijnt het zonnetje weer zoals het hoort.

Morgen wordt een andere dag: koe/kalf neerhalen, vaccineren, brandmerken, oorbel indoen en....een stukje van het oor afknippen.... Dat laatste staat me echt tegen trouwens. Heb uitleg gevraagd waarom, en het moet om de koe te herkennen. Hoezo herkennen, daar heb je toch een brandmerk en een eartag voor? Ja, maar de eartag kan eraf vallen en over het brandmerk kan haar groeien, dus dan blijft dus alleen het afgeknipte oor over als kenmerk. Iedere ranch knipt het oor anders af, in een V-vorm, of een W-vorm enz.
Nou ja, ik blijf dat toch wel gruwelijk vinden eigenlijk, maar ze doen dit al zo sinds 1880 conform een New Mexico law die sindsdien nooit meer aangepast is....
Tja. Jullie horen het nog wel, maar 1 ding is zeker, ik ga niet knippen!!!