03-01-17: De Terugreis die niemand ooit vergeet!

Om 11u stonden we gepakt en gezakt klaar. Tibi en Marjan stonden zelfs al buiten met alle bagage, alleen....Mihai liet nogal op zich wachten. Misschien verstandig om even te bellen? En ja, hij bleek in een enorme file te staan.
Toen hij er om 12.30 nog steeds niet was begonnen we allemaal toch wel wat zenuwachtig te worden, er moest per slot van rekening een vliegtuig worden gehaald!!!
Er gaat een trein om 13.29. Nemen we die of wachten we op Mihai? Of gaan we naar het station en haalt Mihai ons daar op als hij alsnog op tijd is? We bestellen vast taxi’s!
Dat laatste vindt Mihai niet zo handig, het station ligt niet op zijn route dus we besluiten hem dan maar tegemoet te gaan, want de 3 taxi’s richting station zijn toch al besteld.
We zullen elkaar ontmoeten bij Izvorul Rece, net buiten Sinaia. Althans... dat is het plan….
Binnen 5 minuten staan wij echter ook in de file en niet in zo maar een file, maar in een eindeloze, helemaal niet rijdende file! De taxi's keren om en zoeken een kruip door- sluip door-route door Sinaia, zelfs gedeeltelijk tegen eenrichtingsverkeer in, om vervolgens een kilometer of 3 verderop weer in dezelfde file te eindigen.
Er is een ernstig ongeluk gebeurd bij Posada waardoor het verkeer beide kanten op volledig geblokkeerd is. Wij kunnen Sinaia niet uit en Mihai kan er niet in. We kunnen geen kant op en zien in gedachten het vliegtuig al vertrekken met 6 mensen minder. Dus dan volgen 6 overnachtingen, 6 nieuwe tickets….ohhh drama!!!!
Na anderhalf uur kruipen we langzaam verder en komen we zelfs voorbij Izvorul Rece waar we besluiten in de taxi’s te blijven zitten en door te gaan tot we Mihai zien. Er is dankzij Tibi constant telefonisch contact en we rijden af en toe een stukje....al gaat het niet hard.
Na 2 uur ontmoeten we eindelijk dan toch Mihai, laden z.s.m. de bagage over en nemen afscheid van de superchauffeurs van Taxi Klauss die vreselijk hun best hebben gedaan en nu weer terug in de file moeten! Arme jongens! We zijn inmiddels voorbij de plek van het ongeluk, dus richting Boekarest rijdt het weer, maar zij moeten terug naar Sinaia en moeten dus nogmaals die plek van het ongeluk voorbij zien te komen.....

Mihai weet het gaspedaal te vinden en waar het kan scheurt ie met 150 km per uur richting het vliegveld waar we even na 15.30 u alsnog aankomen. Echt nooit verwacht dat we het nog zouden halen! Iedereen begint dan ook spontaan te klappen als het busje voor de schuifdeuren stilstaat. Claus, Marjan, Frans, Bernadette, Jouke en Sandra kunnen dus toch vandaag nog naar huis! Ze waren de laatsten die incheckten, konden helemaal niet meer bij elkaar zitten, maar daar maakte niemand zich meer druk om op dat moment. Poeh poeh!
Nog een afscheidsfoto en dat was het dan ....
Wat was het een geweldige week met z’n allen in Sinaia! Echt super! Iedereen ontzettend bedankt voor alles!!!

Tibi en Yvonne gaan nog een paar dagen naar Boekarest naar de ouders van Tibi en hun terugreis verloopt de vrijdag daarop net zo min soepeltjes. Het was enorm gaan sneeuwen dus het was een chaos op het vliegveld. Na 3½ uur vertraging stegen ze eindelijk op om eerst te belanden in de ergste turbulentie ooit en een paar uur later met een enorme klap te landen in Amsterdam. De monitor gaf zelfs even -/- 12 meter aan. Goeie vering, zo’n vliegtuig!