02-01-17: De laatste dag

De laatste dag alweer…. en we boffen met alweer de zon en het nog steeds even prachtige uitzicht. Iedereen heeft weer energie en we hebben allemaal zin om nog een keer naar boven te gaan, dus na het ontbijt wordt Taxi Klauss weer opgeroepen.
Dit keer geen twijfel, we gaan naar de gondola. De taxi met Yvonne arriveert het eerst en zij regelt vast de kaartjes. Bernadette en Frans zijn nog niet op 2000 meter geweest dus die willen helemaal naar boven en terug, het eerste deel met de gondola, het 2e deel met de stoeltjeslift. De overige 6 gaan enkele reis met de gondola tot 1400 meter en vandaag dagen we de beren uit, we gaan terug wandelen door het bos!
Eenmaal boven duiken we meteen doelbewust het bos in, we negeren het waarschuwingsbord voor beren (nou ja, dat wil zeggen, we maken er mooie foto’s van) en we volgen de bordjes richting Schitul Sfanta Ana (Hermitage Heilige Ana) een heel klein kloostertje uit 1453. Gebouwd door kluizenaars die waren gevlucht vanaf de berg Athos toen Constantinopel werd ingenomen door de Ottomanen. Er liep een vriendelijke eenzame monnik die dolblij was wanneer er toeristen langs kwamen, want dan kon hij weer even praten. Yvonne kreeg amper de tijd om te vertalen wat hij allemaal vertelde want hij ratelde aan een stuk door en vertelde van alles over het klooster, zijn collega, de dienst tijdens oud & nieuw enz. Desgevraagd vertelde hij ook dat hij af en toe inderdaad beren ziet, maar vooral ’s avonds in het donker. Dan schijnt hij ze met zijn zaklantaarn in hun gezicht en vluchten ze weg. Beren vallen in principe geen mensen aan tenzij ze zich bedreigd voelen, als ze verrast worden of als ze kleintjes hebben. Ohhh, nou zijn we helemaal niet meer bang!
Jouke en Claus willen nog weten of het lichtje, wat ze vanuit Cumpatu in het donker halverwege de berg zien, van dit kloostertje is en volgens de monnik zou dat prima zo kunnen zijn. Vanavond om 21 uur zal hij met het lichtje knipperen, dan weten we het zeker!
We gaan verder, de wandeling is prachtig, de sneeuw is wit, watervalletjes zijn half bevroren, het is puur genieten! Dan komen we bij een splitsing. De ene weg gaat naar Poiana Stanei Regala en de andere weg gaat direct naar Sinaia. We twijfelen maar willen toch graag naar Poiana Stanei en dan van daaruit naar Sinaia. Wanneer Jouke en Sandra van voorbijgangers horen dat daar geen horeca is haken zij af en gaan Claus, Marjan, Tibi en Yvonne met z’n viertjes verder. We hebben geen honger en als we trek krijgen denken we gewoon even terug aan al het eten van gisteren en eergisteren en verdwijnt de trek vanzelf weer!
De wandeling is en blijft schitterend en Poiana Stanei is indrukwekkend met de weidse uitzichten op de rotsige wanden van het Bugeci Massief. Er staan wel wat verlaten gebouwtjes en er is een hok met geiten maar er is inderdaad niets te eten of te drinken verkrijgbaar.
Vanaf daar loopt er ook een pad naar Sinaia, het is smal en alleen geschikt voor wandelaars. Het wordt steeds spannender want we zien ook allerlei sporen en Claus vraagt zich af of het berensporen zijn…. en ineens horen we gegrom. Marjan maakt een luchtsprong en bij Yvonne slaat haar hart een keer over maar het blijkt Claus te zijn die probeert een beer te imiteren…. hmm….nou, we hebben het in ieder geval weer warm!
Uiteindelijk komen we weer in de bewoonde wereld en we komen wederom uit bij Cabana Schiori. Daar is het echter onmogelijk een plekje te vinden en we komen uit bij het naastgelegen Casa Iris om wat te eten en te drinken. Claus ziet Jouke en Sandra voorbij wandelen en haalt ze erbij en Yvonne neemt contact op met Adrian (de Sliert) , een vriend van vroeger welke 20 minuten later aansluit samen met zijn vriendin Irina. Yvonne herkende Irina overigens niet, die was 40 kilo aangekomen sinds ze elkaar voor het laatst zagen, maar na deze verpletterende indruk vergeet Yvonne haar nooit meer!
‘s Avonds het laatste diner! Adrian en Irina sluiten ook aan en we vergeten helemaal te kijken om 21 uur of het lichtje knippert….. we zullen dus nooit weten of dat ene lichtje van Schitul Sfanta Ana is.