Kamakura

Zaterdag 21-04-18 Tokyo - Kamakura

Vandaag laten we Tokyo achter ons, althans de stad Tokyo. We hebben het ook wel gezien: veel hoge gebouwen, veel reclames, relatieve rust want afgezien van de stille electrische auto’s zit de helft van de mensen ergens onder de grond in het zeer omvangrijke metrostelsel...!
Gisteravond hebben we “geoefend”: hoe komen we op het treinstation en hoe lang doen we erover. Dat betekende dat we vandaag om 6.30 op moesten staan. Ontbijten was een strijd want iedereen wilde tegelijkertijd!
Op het station dachten we kaartjes te hebben voor de gehele reis, maar het eerste deel moest gewoon van ons metrokaartje af. De poortjes klapten dicht toen ik er doorheen wou lopen. Wel een beter systeem dan in Nederland waar de gesloten poortjes altijd veel te langzaam open gaan. Hier zijn ze gewoon altijd open tenzij... maar dan gaan ze ook echt verrekte snel dicht!
Vervolgens een uur met een luxe trein tot Enoshima en toen nog een stukje met een metro-achtige trein tot Kamakura waar we ons hotel direct zagen liggen. Kamakura behoort nog wel tot de metropool Tokyo met een totaal van ongeveer 38 miljoen inwoners. De trein reed van tijd tot tijd op bijna een meter afstand van gewone woningen... Je zou er toch maar wonen!
In Kamakura zitten we min of meer aan zee in een ontzettend toeristisch oord. File-lopen in de hoofdstraat, een straat vol winkeltjes met troep en een paar sushi-go-round restaurants. Wat opvalt is dat er nergens terrasjes zijn! Het is sowieso niet makkelijk om een plekje te vinden om iets te eten of te drinken!!!
Het is mooi weer en we hebben trek in koffie, cola, water... whatever! Uiteindelijk vinden we toch bij toeval een plekje voor 2 (groter is het terrasje ook niet)+ koffie!
We lunchen daarna ook eindelijk in een tempura-restaurant. In de sushi-go-round rook het niet zo fris dus we vroegen “tempura?” en zo werden we naar de onopvallende overkant-2e etage verwezen: een hele happening met allerlei kleine schaaltjes met o.a. een piepklein slaatje, geraspte radijs, rijst, soyasaus en de gefrituurde groenten, garnalen en vis.
Daarna willen we wandelen en hebben onze wandelschoenen nodig. De bagage staat al in de kamer dus bij wijze van hele grote uitzondering mogen we zomaar eerder dan 15 uur de kamer in! De wandeling die we eigenlijk wilden maken start te ver weg, dus dan maar kortere dichterbij. We lopen verkeerd en kijken op de kaart. Er stopt zowaar een Japans stelletje dat bezorgd vraagt of we wel “allright” zijn? We blijken aan de verkeerde kant van het spoor te lopen en ze helpen ons goed op weg en volgens mij vonden zij het ook leuk om Engels te oefenen!
Na deze redelijk korte wandeling vinden we ergens op een 3e etage een dure plek voor een wijntje / biertje. De wijn kost ruim 10 euro maar dan krijg je ook wat: een klein flesje (2 glazen), mooi geserveerd in een ijsemmertje!
‘s Avonds eten we (toevallig) weer tempura, nog lekkerder dan tussen de middag en daarna zijn we eigenlijk moe. We gaan naar onze “doos” in het hotel, een pieperdepiepklein kamertje waarin we onze kont niet kunnen keren en de koffers niet open kunnen leggen... we gaan dus stiekem uitgebreid zitten in een lege “Japanese style room” met wat wijn en wat nootjes. Ik schrijf mijn blog en Tibi doet net of hij een boek leest... met zijn ogen dicht...
Vroeg naar bed!