Mount Koya

Vrijdag 04-05-18

Vandaag moeten we een echt heel erg ingewikkelde reis maken van Kyoto naar Koyasan. We moeten eerst met de metro naar het station, dan met trein nr. 1 van Kyoto naar Osaka, trein 2 van Osaka naar Shin-Imamiya. Daar vouchers omwisselen voor een “free pass” en dan met trein nr. 3 verder naar Hashimoto, trein nr. 4 verder naar Gokurakubachi, dan nog een cablecar naar Koyasan en tenslotte nog een stukje met de bus... pfieuw!
En zo komen we na ongeveer 4 uur aan in de Japanse Alpen bij onze tempel Ekoin, waar we de komende 2 nachten blijven. Een monnik brengt ons naar onze schitterende kamer, we krijgen groene thee en het advies om vanavond de Okunoin Cemetery Night Tour mee te maken. Aha, een tocht over een begraafplaats...in het donker! Met verhalen over Boeddhisme, Kobo Daishi, de oprichter van Koyasan, het dagelijks leven van monniken en over de tombes.
Gaan we zeker doen! Maar eerst ergens lunchen. We vinden een plekje waar we gewoon toast kunnen krijgen, maar we moeten wel een tafel delen. De mensen die er al zitten zeggen niks en kijken ons niet aan. Gelukkig gaan ze (relatief) gauw weg en komen we met 2 Kiwi’s te zitten, dat is wel gezellig. Daarna lopen we nog wat rond door het enorm drukke dorp, vooral gevuld met Japanse dagtoeristen en bedenken dat het niet de eerste keer is dat een plek volledig anders is dan we hadden verwacht. We hadden gedacht ergens op een eenzame berghelling in een tempel te zitten, maar we zitten midden in een druk dorp vol met tempels die tevens als hotel dienen. Een wijntje kunnen we echter niet bestellen, alleen maar bij het diner wat we om 17.30 op onze kamer geserveerd krijgen. Huh???
Klokslag 17.30 gaat de telefoon: of ze het diner mogen komen serveren. Ja hoor, dat mag. Er komt een jonge monnik met 4 kleine volgeladen tafeltjes in zijn armen. Voor elk van ons wordt er een kussen klaargelegd en worden er 2 tafeltjes vol kleine schaaltjes met mooie, kleurrijke gerechtjes neergezet. Het eten is hier vegetarisch, veel tofu in verschillende felle kleuren, veel kleine groente dingetjes en tempura. Een pot thee en een bak rijst ontbreken uiteraard ook niet. En we krijgen allebei een glas wijn! En dat dat alleen maar mag bij het diner blijkt toch een misverstand te zijn geweest.
Om 19 uur verzamelen we bij de receptie voor de Okunoin Cemetery Night Tour. Er is veel belangstelling voor! Een jonge monnik gaat ons voor, hij spreekt goed Engels en articuleert bij-zon-der dui-de-lijk. Okunoin is een soort pelgrimsoord voor veel Japanners, er zijn iets van 200.000 graven in een schitterende omgeving met prachtige, enorme cederbomen!
Koyasan is de thuisbasis van de Shingon-sekte. De sekte is een aftakking van het boeddhisme dat werd gevormd door de monnik Kukai, die ook wel Kobo Daishi wordt genoemd. Hij stierf in 835, maar voor volgers van het Shingon Boeddhisme is Kobo Daishi niet dood, hij zit hier in zijn Mausoleum op deze begraafplaats in eeuwige meditatie. En wat betreft ons eigen leven: struikelen over 1 van de treden betekent sterven binnen 3 jaar. Hetzelfde geldt wanneer je je eigen reflectie niet ziet in de waterput op het kerkhof. We gaan morgen kijken want nu is het donker... Voordat we de brug over mogen richting de tempel en het Mausoleum moeten we ons reinigen. Omdat het koud is hoeven we niet onszelf te wassen maar mogen we een Boeddha wassen door daar een beetje water overheen te gieten. De tempel is prachtig verlicht door honderden lantaarns, helaas mogen we daar niet fotograferen maar het was al met al zeker een leuke en interessante wandeling! En op de terugweg struikelt er iemand, hij valt zelfs.... wij vrezen nu voor zijn leven maar hij maakte zich meer druk over zijn camera!
In onze tempel nog een wijntje besteld (en gekregen) en daarna hebben we onze futons en boekweitkussens opgezocht want morgen moeten we weer vroeg op...!

Zaterdag 05-05-18

Om 6 uur gaat de wekker, want om half 7 begint het ochtendgebed in onze tempel, waar o.a. gebeden zal worden voor onze voorvaderen. Het is een bijna mythische belevenis door het mooie, ritmische en tamelijk eentonige gezang van de 3 monniken. Af en toe worden er bekkens tegen elkaar geslagen of wordt er een bel geklingeld. Na deze dienst gaan we naar het Goma vuur-ritueel. Het heilige vuur zou zowel psychisch als fysiek helend werken en negatieve energie en zonden uitbannen.
Na deze indrukwekkende ceremonieën staat ons ontbijtje netjes geserveerd in de kamer. Daarna trekken we de wandelschoenen aan en zo lopen we nog voor 9 uur ‘s morgens alweer op de begraafplaats. Checken of we onze reflectie wel zien in het water (yesss!)... en bovendien is het de moeite waard om dit ook nog een keer bij daglicht te zien. Vanaf de begraafplaats starten we met onze wandeling: we willen een deel van de vroegere vrouwen-pelgrimsroute lopen. Het wordt een prachtige hike van zo’n 10 km. Het is een en al bos, met voornamelijk die indrukwekkende ceders met hun kaarsrechte stammen, soms wel 40-50 meter hoog! We moeten een paar toppen over dus we stijgen en dalen veel. Rond 14 uur zijn we weer in het stadje waar we nog wat boodschappen doen voor vanavond. Na 17 uur zijn de dagjesmensen weg en is de boel uitgestorven.