Nog meer Kyoto

Donderdag 03-05-18

Zoals waarschijnlijk velen onder ons beginnen we de dag met een plasje. Alleen, hier plast het toilet gezellig een plasje mee! Zodra je gaat zitten op de heerlijk warme wc-bril begint het toilet te plassen! En dat deed het toilet in Kanazawa ook al! De toiletrituelen in Japan zijn en blijven bijzonder. De wc-bril is overal heerlijk warm, toiletten zijn overal keurig schoon, handen wassen kan overal maar handdoeken, nee, bah dat is vies! Die zijn er dus niet. Je kunt “geruis” aanzetten om geluiden te maskeren, je kunt je helemaal afdouchen van onderen (en soms zelfs ook weer droog föhnen) en zo hier en daar heb je ook nog een wc deksel wat zich spontaan opent zodra je binnenkomt: “ kom maar hier, welkom!!!!”
Na het ontbijt gaan we weer fietsen! Vandaag de Noordkant van Kyoto, een langere route dan gisteren. En als warming up gaan we lopen naar Cycle Kyoto, 3 metrohaltes, moet kunnen. Maar we redden het net niet voor 10 uur want we verdwalen alsnog weer in het enorme station van Kyoto, maar goed, 2 over 10 zijn we er en we zijn gelukkig niet de laatsten.
De groep is groot vandaag: 3 Engelsen, 3 Zweden, 2 Nieuw-Zeelanders, 4 Nederlanders en Ray, onze gids. Hij komt uit Amerika, woont al 15 jaar in Japan, is getrouwd met een Japanse en verwacht in juli zijn eerste kind. Het is een leuke, enthousiaste gozer die ook veel uit eigen ervaring vertelt zoals bijvoorbeeld over zijn huwelijk. Het is dan gebruikelijk om geld te geven, maar dan wel 30.000 yen, ongeveer 230 euro! Of met z’n tweeën 50.000 yen, een kleine 400 euro. Het mag geen even bedrag zijn want dat is te makkelijk te delen (lees scheiden). Voor zijn eigen huwelijk heeft hij met het schaamrood op zijn kaken zijn vrienden gebeld en verteld hoeveel ze moesten meebrengen als cadeau, dit om te voorkomen dat ze zich te schande zouden maken met een te schamel bedrag of een set theekopjes. Er wordt namelijk nauwkeurig geregistreerd wie welk bedrag meebrengt...!
Het begin van de route overlapt enigszins met gisteren, maar dat maakt niet uit, Ray vertelt toch ook weer andere dingen. We zien weer de enorme Honganji Tempel en de Kitano Tenmangu Shrine. Nieuw is het Gouden Paviljoen, ooit privé bezit, daarna opgeeist door de shogun, in brand gestoken door een geesteszieke monnik en inmiddels herbouwd met kilo’s bladgoud. Werkelijk prachtig, ook qua ligging aan het meer in een schitterend park! Tibi en ik willen het nu op onze beurt gaan opeisen als extra huis... kijken of het lukt.
Verder fietsen we nog langs het vroegere keizerlijke paleis, lunchen we gezamenlijk en vervolgen dan onze weg langs de Kamo rivier en door Gion, de Geisha-wijk.
Ray neemt alle tijd, heeft absoluut geen haast en we zijn pas tegen 16 uur terug. Dit was een leuke dag zo! Nog een wijntje naast de Yodobashi en dan pakken we de metro terug. Na die flinke lunch hebben we geen geen honger meer en eenmaal terug in het hotel voelen we ons vervolgens te lui om nog ergens te gaan eten en duiken we na wat nootjes en chips vroeg ons bed in. Morgen om 6 uur op...!