Tsumago - Magome
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
26 April 2018 | Japan, Magome
Vandaag gaan we naar onze volgende bestemming lopen! Een mooie trail van 8 km, en de bagage sturen we via het Tourist Information Center. Alleen...zo jammer dat het plenst! Het regent en dondert in ongeveer heel Japan, er trekt echt een vreselijk front over, precies op de dag van onze hike en morgen gaat de zon weer schijnen.
We krijgen paraplu’s van de aardige dame in onze Minshuku en gaan toch maar dapper op weg. Voor mijn wandelschoenen wordt het hun laatste dag, ze blijken hartstikke lek en onderweg verlies ik de inhoud van mijn hakken en uiteindelijk, nadat ze nog een tijdje halflos hebben geflapperd, vallen ook de zolen van de hakken eraf.
Alhoewel erg nat is het wel een prachtige route, onderdeel van de Nakasendo trail, en ondanks de regen de moeite waard. We lopen wel in een gebied met zwarte beren, om de ongeveer 500 meter hangt een bel die je luid moet luiden om eventuele beren af te schrikken.
Halverwege de route is een theehuis dat wordt gerund door gepensioneerden. Zodra je binnenstapt wordt je groene thee al ingeschonken en de heren vragen alle bezoekers enthousiast waar ze vandaan komen. Er staan grote schalen met zuurtjes en in principe kost het niets, maar ze vragen wel een donatie.
Het weer knapt langzaam op, af en toe is het zelfs eventjes droog, het is niet koud, we genieten van de natuur en zien enorm veel schitterende witte, roze en rode kersenbloesems!
Rond half 2 komen we aan in Magome en de regen is gestopt. Heerlijk! Magome is een lang gerekt dorp, veel toeristischer dan Tsumago, met veel winkeltjes en tentjes waar je wat te eten kunt kopen. Restaurantjes zijn er nauwelijks dus uiteindelijk kopen we wat bij een stalletje. Ik heb een soortement broodje gevuld met aubergine, Tibi hetzelfde maar dan met walnotenpasta. We gaan voor het winkeltje zitten en krijgen dan ook spontaan nog wat pickles en thee.
Vervolgens gaan we de bagage ophalen. Onderweg zien we nog een stalletje met heerlijkheden en hebben we nog verrukkelijke warme gekruide maiscrackers gekocht. Aangezien de weg naar beneden loopt durven we het aan om met de bagage toch naar onze Minshuku te lopen, de koffer gaat bijna vanzelf. Uiteindelijk bleek het nog ruim 2 km, dus dat werd nog een flinke tippel waarbij we meermalen twijfelden of het nog klopte. We waren het dorp al weer helemaal uit en liepen inmiddels tussen de rijstvelden, dus Tibi zijn Japans kwam goed van pas om meerdere malen te vragen of we op de goede weg waren naar Shinchaya, en “Hai”, dat waren we!
Onze kamer was wederom typisch Japans: kussentjes op de vloer en een laag tafeltje. Futons en dekbedden in de kast, muren van stevig papier (daar moet je echt niet dronken tegenaan vallen) en tussen de kamers was het bovenste deel van de afscheiding leuk opengewerkt (en dus zeer gehorig). Als decoratie stonden er een bijenkorf en een opgezette fazant...
Er waren nog 2 andere gasten (zij kwam uit Londen, hij uit Noord Ierland) en voor het eerst hebben we een behalve vleesloos, ook vis- en insectenloos echt vegetarisch diner gekregen. Jammie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley