Nog een heleboel Tokyo

Donderdag 19-04-18 Fietsen

Na een lekker lange nacht in een iets minder lekker keihard bed, met een nog harder korrelig kussen, moeten we op tijd op. We gaan fietsen en moeten ons om 8.50 u melden bij Otemachi First Square. Na een snel ontbijt tegenover de receptie duiken we weer de metro in. De eerste moeten we laten gaan, die is afgeladen bommetje vol. In de volgende pasten we nog net. Ik zei wat tegen Tibi maar realiseerde me tegelijkertijd dat er verder niemand sprak. Het was eigenlijk heel erg stil. Iedereen staat of zit braaf, kijkt of tikt op zijn/haar mobiel maar er wordt niet gebeld en niet gepraat. Op de trappen in de metro is iedereen ook heel gedisciplineerd, links omhoog, rechts omlaag. Je hoort alleen de voetstappen, het is bijna een tikje griezelig maar ik voel me er wel prettig bij! Mannen lopen in de spits in keurige donkere pakken met stropdassen en dragen donkere glanzende schoenen, de vrouwen zijn wisselender gekleed, maar ook vaak in nette donkere boek- of mantelpakjes en op hoge hakken.
De gids staat al op ons te wachten, wij zijn de enigen voor vandaag! Het is een gepensioneerde Japanner die het leuk vindt om mensen te ontmoeten en die ook van fietsen houdt. Allereerst fietsen we naar het station, het zou een kopie van Amsterdam C moeten zijn... (?), daar was de architect in elk geval door geïnspireerd geraakt. Via de Keizerlijke weg fietsen we vervolgens langs de Keizerlijke Tuinen in Central Tokyo en via de wijk Electric City en allerlei woonwijken naar Asakusa, waar we gisteren al geweest zijn. Tokyo stad heeft zo’n 12 miljoen inwoners, voor een bescheiden 2-kamer appartementje betaal je al gauw 800-1000 euro huur per maand! Alles ziet er keurig uit, geen tuintjes want daar is geen plaats voor, maar vaak wel een paar mooie potten met bloemen en planten in een hoekje voor de deur. Ook worden we gewezen op de overal aanwezige verkoopautomaten waarin je van alles kunt vinden: flesjes water, limonade, warme koffie, ijskoud ijs maar ook modelvliegtuigen en ander speelgoed...! Vervolgens fietsen we de Sumida rivier over en komen we in de wijk van de sumo worstelaars. Er zijn pas in mei weer wedstrijden en oefenen doen ze vroeg in de morgen dus we zien er alleen maar eentje (volgens Tibi was ie aan de magere kant..) in zijn blauw-witte kimono over straat wandelen.
Het is hier gebruikelijk om gewoon tussen de (vele) voetgangers over de stoep te fietsen. Na 3 uur fietsen nemen we afscheid van onze gids en gaan we op ziin aanraden naar het station om Tempura te eten in restaurant Hageten. Dat hebben we in dat enorme station echter helaas niet kunnen vinden! Uiteindelijk zijn we met honger en trek maar een restaurant in gedoken maar dat was geen echt succes. Een vieze slijmerige boel die je met stokjes naar binnen moest zien te krijgen....hmmm..... alleen de ergste trek gestild en verder de boel de boel gelaten.
Op naar Electric City! Naar het kattencafe! Maar dat viel tegen: je moet van alles en mag bijna niks, en je moet ook nog eens 200 yen betalen per 10 minuten binnen zitten. Ja doeiiiiii!!!!!
In de drukke straat met hoge gebouwen met veel neonreclames zien we ook dames met uilen op hun arm (ja er zijn ook uilencafe’s), maar er zijn ook kermisachtige winkeltjes waar volwassen mensen met een grijparmpje iets proberen te pakken voor 100 yen per keer (en uiteraard lukt het nooit) en speelhallen met flipperautomaten waar echt wel honderden volwassen Japanners volkomen gefixeerd op een rij zitten te flipperen in een omgeving met zoveel lawaai dat je gewoon oordoppen nodig hebt om een gehoorbeschadiging te voorkomen! Phoehhh!
We duiken een bar in en bestellen bier/wijn en hapjes totdat we nergens trek meer in hebben, en we gaan op tijd naar bed!

Vrijdag 20-04-18. Nog meer Tokyo en zo

Vandaag een vrije dag! Rustig opstaan en na het ontbijt de stad weer in.
We gaan eerst naar Yanaka, een hele mooie rustige wijk in “oud Tokyo” met houten huisjes en stille straatjes. We hebben er hele dure koffie gedronken en hele dure chocolaatjes gegeten...maar lekker dat het was!!! Het had ook een hele leuke winkelstraat met o.a. winkels met kattenspulletjes, een winkel met hondenspulletjes, maar ook porselein, schoenen, kleding, souvenirs en etenswaren. Leuke sfeer!!!
Van daaruit met de metro naar Harajuku, een wijk met veel 2e hands kleding maar ook dure merken. Hier moeten ook kattencafe’s zitten. Uiteindelijk hebben we er maar 1 gevonden en die werkte onder dezelfde voorwaarden als dat andere kattencafe, dus dit laten we maar voor wat het is. Een leuk plekje vinden om te eten is toch wel een dingetje. Of er staan enorm lang rijen buiten, of het is ergens verborgen in een gebouw en erg duur. Uiteindelijk hebben we toch een heerlijke sandwich gegeten op een plek waar Tibi veel moeite bleek te hebben met het doorspoelen van de WC.
WC’s hebben hier heel veel knopjes: voor het afspoelen van je billen tot het verwarmen van de WC-bril. Ook kun je vaak kiezen voor het geluid van een klaterende waterval om je eigen geluiden te maskeren (of de geluiden van anderen niet te hoeven horen). Het is overal schoon, zelfs in de metro, en het is overal beschikbaar, zelfs in de supermarkt, maar het is inderdaad niet altijd duidelijk hoe je nou toch in ‘s hemelsnaam door moet trekken!
Van daar zijn we gaan lopen naar Shibuya, een winkelparadijs en de plek met het drukste kruispunt ter wereld. Er zijn 5 zebra’s, alle lichten springen tegelijk op groen en elke paar minuten weer worstelt zich een complete mensenmassa naar een overkant. En een herrie....overal klinkt muziek, overal is het druk....wat een enorme tegenstelling met het vredige Yanaka van vanmorgen!
‘s Avonds eten we bij een Indiaas restaurant, een plek met alleen maar Indiërs
(op 2 Japanners en ons na) en daarna gaan we nog even naar Electric City by Night. Benieuwd hoe dat er er in het donker uitziet. Indrukwekkend natuurlijk met al die lichten, neonreclames en bijzondere plekken met katten, speelmachines, stripfiguren enzovoorts! En we willen nog een drankje. Moeilijk om een bar te vinden maar je moet dus gewoon omhoog kijken. Daar waar je in de hoge gebouwen kantoren of woningen zou verwachten blijken daar juist de bars en de restaurants te zitten! Nog een laatste ritje terug met de metro en dan zit Tokyo er ongeveer op voor ons. De metro is ook geweldig. Half Tokyo leeft volgens mij onder de grond, de metro is 2 tot 24 meter diep, kent allerlei niveau’s en enorm lange gangen en er zijn heel veel lijnen. Keurig aangegeven met kleurtjes en nummers. Idem voor de plek waar de wagons stoppen, inclusief wagonnummer.
In de rijtuigen staat ook nog aangegeven dat er extra veel airco is en dat je, als je het koud hebt, beter naar rijtuig x kan gaan!
Tot de volgende keer, vanuit Kamakura....!