Epiloog: Warm, Schoon en Fris

Met ons huurautootje rijden we naar Olivia & Cristi. We worden hartelijk ontvangen en krijgen meteen een biertje resp. een glas wijn in de hand gedrukt. Ze vinden Tibi's gekraste gezicht erg grappig en moeten ook lachen vanwege het feit dat ik mijn hoed niet af wil doen, maar ja, zonder hoed zie ik er echt niet uit met mijn vieze plakkerige haren... eerst douchen graag!
De rest van de dagen schrijf ik mijn verslagen aan het zwembad, lees ik mijn boek uit, struinen we door winkels, wilden we nog een trail lopen maar bedachten aan het trailhead dat we eigenlijk toch wel genoeg woestijn hadden gezien, heeft Tibi zijn neef Alex meedogenloos verslagen tijdens een potje tennis, zijn we lekker uit eten geweest bij een Italiaan, een Mexicaan en bij PF Chang, de chinees met de heerlijke 'crispey honey shrimps'  en 's avonds kijken we films en series op hun enome tv.
Op zondag was het feest, nog ter ere van de verjaardag van Mamimi en alvast vanwege het a.s. 25 jarig huwelijk van Olivia & Cristi, dus hebben we ook alle "usual suspects"  weer ontmoet. Ze zijn onveranderd en ook hun manier van feesten is onveranderd: ze komen om 14 uur, vallen aan op al het eten, de mannen drinken bier, de vrouwen vooral Olivia's huisgemaakte sangria, de mannen bespreken vervolgens politiek en inmiddels ook pensioenen, de vrouwen bespreken ook pensioenen en verder andere vrouwenzaken. Rond 20 - uiterlijk 21 uur is iedereen weer weg.  Wel leuk om ze allemaal weer te zien!
En nu zitten we weer in het vliegtuig voor de komende ruim bijna 10 uur.
@ Peggy: ook in het vliegtuig slapen we in onze kleren hoor, net zoals in de woestijn. Alleen moeten we nu ook nog zitten ipv liggen... Ik zou toch eigenlijk liever op Black Girl willen zitten.

Voor we het wisten waren we in Londen! Heerlijk geslapen, het vliegtuig was niet vol op vrijdag de 13e, samen hadden we 4 plaatsen, dus we hebben om de beurt een aantal uren min of meer gestrekt gelegen. Heerlijk!
Terwijl we in Londen aan de wijn/ bier zaten misten we bijna onze vlucht naar Amsterdam. Gelukkig was onze gate pal om de hoek...
Een korte vlucht, een belachelijk lange rij bij de paspoorten. De koffers zijn meegekomen, de trein reed op tijd en de Mini stond er nog.
We zijn er weer. Tot gauw! xxx