SuperstitionsTrail dag 2: Rattlesnakes!!

2 november 2015.

Na een ijskoude nacht word ik wakker met dode vingers. Gelukkig hoef ik geen koude kleren aan te trekken want ik heb alles al aan, behalve dan mijn schoenen, chaps en jas. Plassen achter de rots is niet veilig want er wordt dreigend gerateld door een ratelslang. Ja, we zitten in de woestijn, in de wildernis......
Dominique roept "cofeeeeee is u-u-up" en dan heb ik gelukkig iets om me aan op te warmen. Als het ontbijt klaar is slaat ze op een soort triangel wat een teken is voor Puppy, Pancho en Buddy, de 3  honden,  om een jank & blaf concert te geven en dan roept Dominique "coooome and gèèèèt it!!".
Na het ontbijt komt de zon over de rots en het wordt gelijk warmer. Wat een genot! Ik hou van de zon!!
Na het ontbijt maken we sandwiches voor in de lunchbox, kiezen we een zakje zoutjes en een mueslireep, vullen we onze flessen, poetsen en zadelen we onze paarden en rond half 10 uur vertrekken we  voor een dagtocht van 22 mijl, ruim 35 km, over de Arizona Trail door de White Canyon Wilderness Area.  Op de trail, die loopt vanaf Utah tot New Mexico, zijn alleen hikers en paarden toegelaten. Geen fietsen, en auto's kunnen er al helemaal niet komen. We beginnen met een "kodak momentje": een voor een klauteren we te paard een stijle heuvel op waar we voor een grote Saguaro poseren voor de foto. Dominique maakt graag foto's en heeft een goede camera. Leuk!
Het is een zonnige, hete dag met een strakblauwe lucht. Ik kan me al niet meer voorstellen dat ik het ooit koud heb gehad! De rit is prachtig, de omgeving indrukwekkend, de paarden doen hun best, ze klimmen en klauteren dapper, ze hijgen en proesten, de sfeer is opperbest en ons water is inmiddels lauw.
We zien nog een dikke ratelslang op ons pad, half verstopt onder een steen. In deze periode migreren ze vanuit de dalen naar boven om daar in winterslaap te gaan.
Rond 17.15 zijn we weer terug. Mammi, de 72-jarige moeder van Dominique heeft alle emmers met drink- en sponswater al weer klaar staan, ze verdeelt de dekens en komt met het voer.
Als de paarden zijn verzorgd hebben we tijd voor-  en zin in een douche! Het lijkt iets minder koud als gisteren, maar na de douche kleden we ons toch maar weer goed aan! Heerlijk...schoon ondergoed, schone sokken....
Als het eten klaar is volgt het triangel-jank-en-blaf ritueel en dan mogen we aanvallen op de heerlijke spaghetti.
Daarna zitten we, terwijl het weer steeds kouder wordt, wederom gezellig rond het kampvuur. Rond 21- 21.30 uur trekken we ons allemaal terug in ons tentje en glijden we, wederom met alle kleding nog aan,  in onze slaapzakken.