SuperstitionsTrail dag 1: A Big Hairy Tarantula

1november 2015.
Gelukkig is de bagage vrijdagmiddag alsnog gebracht, dus we kunnen vandaag in de juiste kleding de trail op! Het zou best een tikkeltje vreemd en vervelend zijn geweest om in mijn bloemetjesbroek en mijn charmante enkellaarsjes te hebben moeten rijden...!
Cristi bengt ons naar het meeting point in Tempe waar we meteen buiten voor het hotel onze 4 medereizigers ontmoeten, overduidelijk herkenbaar aan hun cowboyhoeden. Een stel uit Zwitserland: Peter & Brigitte, Brigitte's tweelingzus Barbara en haar vriendin Sabine uit Duitsland. Barbara en Sabine wonen nu in Californië, waar hun mannen bij hetzelfde bedrijf werken. Hele leuke gezellige mensen allemaal, het klikt meteen. Gelukkig!
Klokslag 9 uur worden we opgehaald door Lena, een 23 jarige Duitse die hier nooit meer weg wil en we maken ook kennis met Dominique, de eigenaresse en organisator van het geheel. Zij heeft een ranch in Tucson en heeft net 2 dagen gereden met de paarden om hier de trail te kunnen gaan rijden met ons.
Bij een tankstation slaan we nog wat wijn en bier in en dan gaan we naar het kamp waar de paarden zijn.
Het kamp is echt basic .....we hadden eigenlijk stiekum op ietsjepietsje meer comfort gehoopt hier in de USA....! Ja, er zijn veldbedden in de 3 kleine tentjes, maar dat is het dan ook. Had ook niet anders gekund, want anders hadden we hobbelig op stenen en gedroogde koeienvlaaien moeten liggen.
De douche bevindt zich in de enorme paardentrailer (!) in het deel waar de paarden staan tijdens het vervoer,  de keuken bevindt zich in het voorste deel van de trailer en de wc is in principe achter alle bosjes en cactussen alhoewel er voor de grote boodschap een chemisch toiletje beschikbaar is.
De omgeving maakt echter alles goed. We kamperen aan de voet van Picket Post, een indrukwekkende rots aan het Picket Post Trailhead.
We krijgen uitleg over de gang van zaken van Dominique die zichzelf bijzonder graag hoort praten, alles wat makkelijk in10 woorden kan zegt zij in minimaal 110 woorden....!
Dan maken we eindelijk kennis met de paarden: Black Girl, Stormy, Sandy, Franky, Bo, Ebony, Blondy en het paard van Lena. Dominique vertelt wat over de paarden en we mogen allemaal kiezen. Ik twijfel tussen Black Girl, Sandy en Franky. Franky wordt het niet, hij is pas 4 jaar en net 4 weken ruin en doet me qua uitstraling en ongeduld teveel denken aan Quitano in zijn jongere jaren en ik wil graag lekker ontspannen kunnen rijden.
Inmiddels heeft Peter Sandy al gekozen, dus voor mij wordt het Black Girl.
Tibi kiest voor Stormy, een wat grotere bruine ruin met korte rechtop staande manen.
We krijgen een watervoorraad en een lunchbox die we zelf moeten vullen en we zorgen ook zelf voor ons paard. De zadels zijn boomloos en voorzien van een schapenvachtje, ze zitten dus werkelijk zalig, en de paarden worden bitloos gereden.
's Middags maken we een eerste rit van 15 mijl, een kleine 25 km, door de omgeving waarbij we de eerste pijntjes al oplopen. Ik heb 2 enorme cactuskrassen op mijn arm en Tibi bleef met zijn knie haken achter een gate. Ook zien we een van de ' critters of the desert': een enorme grote harige tarantula kruist ons pad. Tarantula's zijn echter zo groot dat ze niet eens eng meer zijn, ze lijken zelfs bijna aaibaar!
Het is een mooie relaxte rit om er een beetje in te komen en ik ben dolblij met mijn Black Girl. Ze heeft heerlijke gangen, ze is super soepel, ontzettend voorwaarts en ze staat stevig op haar benen, hetgeen in deze omgeving echt wel heel een vereiste is.
Na de rit staan emmers water klaar voor elk dorstig paard, er staan emmertjes met sponzen om ze lekker af te sponzen, iets wat hard nodig nodig is want ze hebben hard gewerkt en flink gezweet. Dan krijgen ze een flinke bak met eten en tot slot krijgen ze allemaal een deken op. Dat verbaasde mij een beetje maar later begreep ik het helemaal......het werd zooooo ontzettend koud toen de zon weg was......!!!!
Alle lust tot douchen verdween meteen en we hebben alles aangetrokken wat we bij ons hadden! Na het eten (mexicaanse wraps, heerlijk)  hebben we met zijn allen, voorzien van wijn en bier, nog heerlijk gezellig nagekletst rondom het kampvuur, waarna we met alles wat we aanhadden rechtstreeks de slaapzak zijn ingedoken.