Last stop: Bunaken

29 april t/m 3 mei: Bunaken Island

We vertrekken vroeg uit Tangkoko, zonder nog een jungle wandeling voor het ontbijt.  Het is, zoals iedere ochtend, mooi zonnig, maar we hebben de aapjes gezien, het is wel goed zo. En de boot naar Bunaken pikt ons al om half 10 op in de haven van Manado en we hebben zin in strand!
Niet dus. Frits vertelt bij het ontbijt dat de boot pas om 12 uur komt en halverwege de rit vertelt hij dat de boot pas om 13 uur komt..... en hij dropt ons dus maar in de mall waar we ons nu 3 uur moeten gaan 'vermaken'. De mall gaat pas om 10 uur open, dus we zijn nog te vroeg ook!
We drinken eerst een goede kop koffie bij 'Coffee Bean & Tea Leaf', de muziek in de mall staat overal te hard zoals altijd en overal, en we zouden niet weten wat we willen kopen,  het zijn hier vooral dure zaken en er is niets naar onze smaak. We snacken bij de Pizzahut, laten ons masseren in een massagestoel en wiebelen wat op een bodyshaper. Dan lopen we buiten nog maar een rondje, we zitten vlak bij de zee en gaan daar op een lavasteen in de zon zitten en zo wordt het langzaam 13 uur.
Komen we om 13 uur in de haven, vertelt de bootsman dat we om 14 uur pas gaan..... grrrrrr!!!!!!!
Uiteindelijk blijkt er nergens iets van te kloppen, de boot was er al om 10.15 en zij vroegen zich af waar wij waren!  En nu was de manager nog even de mall in gegaan. Helaas. Voor niets 3 uur in en rond de mall gehangen dus. Maar Frits was al gevlogen dus hem konden we niet meer vragen waar het 'misverstand'  ontstaan kon zijn.
Na 3 kwartier varen kwamen we aan, we moesten in zee uitstappen en via het strand naar het resort omhoog klauteren, heel wat treden! Maar dan heb je ook wat qua uitzicht!! De bungalow is groot en mooi, het uitzicht is magnifiek, zo mooi hebben we nog nooit gezeten! Echt een voortdurend plaatje uit een reisgids. En Kim, de Deense manager, is erg hartelijk en voorkomend. Tot zover het goede nieuws. Minder leuk is dat we van 9 tot 17 uur geen electriciteit hebben en amper wifi en áls de wifi het doet is het signaal meestal zo zwak dat het alsnog niet werkt. En hier doen ze niet aan zitjes op het strand, hier moet je snorkelen of duiken, anders heb je niets te doen want de zee is ook niet lekker om even in te zwemmen, je zit namelijk meteen in het koraal, in de planten en als je niet oppast vertrap je de zeesterren en de zee egels. Ook een mooie strandwandeling zit er niet in, linksaf begint de mangrove na 50 meter, rechtsaf kun je ongeveer 300 meter en dan houdt het ook op.
Dus....dan maar duiken  voor het eerst sinds 8 jaar..?!
Allereerst maken we de volgende ochtend een dolfijnentrip. Met alle gasten van het resort (incl. ons wel 6 personen!) gaan we met een bootje op zoek naar dolfijnen o.l.v. Papanee die er volgens Kim een  'sixth sense'  voor heeft.
Net als we denken dat zijn 6th sense hem dit keer in de steek laat zien we een groepje van 6. Die volgen we een tijdje maar daarna vinden we nog een grotere groep van zo'n 200! Het water is kraakhelder dus als ze met de boot meezwemmen is het een schitterend gezicht. Ze draaien zich op hun rug en weer op hun buik, als de boot harder gaat zwemmen ze keihard mee en als de motor wordt uitgezet straalt er een enorme rust van ze uit. Ze komen even boven, puffen wat lucht uit en duiken weer onder. Geweldig!
's Middags ga ik voor mijn eerste duik sinds 2007, Tibi gaat niet mee op de boot, hij gaat snorkelen voor het resort. Ik krijg een eigen privé divemaster mee,  maar vind het toch wel erg spannend. Eerst een herinneringsles hoe ik mijn BCD + toebehoren allemaal ook al weer aan de zuurstoftank moet bevestigen, we lopen alle tekens even door omdat je onder water nou eenmaal niet kunt praten, dan moet ik onder water nog 3 x mijn duikmasker vol laten lopen en leegblazen en dan gaan we echt naar beneden....!
Het is inspannend en geweldig tegelijk! De duiklocatie is schitterend: aan de ene kant een enorme bergwand vol prachtige gezonde koralen, aan de andere kant een oneindige blauwe leegte.....
Het water is kraakhelder en het zicht is uitstekend. Het barst van de vissen in allerlei maten en in alle kleuren van de regenboog. En ik zie o.a. grote en kleine krabben en kreeften, piepkleine zeepaardjes, haaien en reuzenschildpadden. Ik kijk mijn ogen uit en omdat het me lukt om heel rustig te blijven houden we het ruim een uur uit met de lucht! Was best trots op mezelf achteraf! De divemaster deed ook erg zijn best om de kleinste wezentjes, zoals de zeepaardjes, aan te wijzen. Maar ook die reuzenschildpad....die was zo enorm dat ie niet eens opviel op de wand waar hij zat. Sommige dieren, zoals ook sommige kreeften, lijken een deel van die wand te zijn. Pas toen hij ging zwemmen viel de schildpad echt op. Het is dat mijn mond onder water beter niet kon openvallen......maar het scheelde niet veel!
Ook de volgende dag heb ik weer een duik gemaakt, weer alleen met een divemaster. En Tibi was mee op de boot om te gaan snorkelen samen met een Koreaans gezin wat net in ons resort was aangekomen. Het was wederom een geweldige belevenis, ik krijg de smaak weer te pakken. Morgen weer?!
Ja, de dag daarop  ben ik de hele dag geweest en heb ik 3 duiken gemaakt.
Nu als onderdeel van de groep en ik vond het gewéldig! We hebben zo ontzettend veel schildpadden gezien, en ook een giga inktvis die inkt naar ons heeft gespoten, murenen, nemo's, batfish, lionfish enz. enz. enz.  Deze schitterende  onderwater-bergwanden van Bunaken zijn echt de aller-allermooiste plekken waar ik ooit gedoken heb. Hier vallen alle locaties in Thailand en het Great Barrier Reef in Australië volledig bij in het niet!!! Ik ben helemaal happy!!!
Maar....aan al het moois komt een einde.  Nu zijn we onderweg naar huis. Ik schrijf dit op het vliegveld in Jakarta, waar ik in de Garuda Lounge eindelijk ook uitstekend internet heb.
De wijn lonkt....tot gauw!!!!! xxxxxxx