27 april: Tomohon

Frits haalt ons om 9 uur op en we beginnen de dag met een wandeling naar de krater van de vulkaan Mahawu. Een simpele wandeling over keurige treden. Vervolgens wandelen we de hele krater rond, en worden we bijna doof van de cicades, beestjes die het houden tussen een enorme groene vlieg, een sprinkhaan en een krekel, die wel tot 100 decibel aan snerpend geluid kunnen voortbrengen. Het is een mooie wandeling, goed te doen, met mooie uitzichten op de omgeving, de krater en het kratermeertje beneden ons. Hier en daar stijgen nog wat zwavelige rookpluimen op uit de bergwand en het ruikt navenant.
Dan staat er een bezoek aan de lokale markt op het programma.
Het lijkt wel en griezelfilm: gefrituurde ratten met kop en staart op een stokje, gebakken vleermuizen, ontdaan van hun vleugels en met wijd opengesperde bekjes, 5 enigszins zwart geblakerde geroosterde complete katten keurig op een rijtje, gebarbecuede honden, een in stukken gehakte python, koploze lijven al dan niet met vacht, losse poten en stukken bloederig vlees.
Tja, ik was al vegetariër en ben nu overtuigder dan ooit!
Maar eigenlijk zou iedere vleeseter dit moeten zien.
En ja, ik daag jullie uit: afgezien van vetgemeste vleeskoeien, plofkippen en opgehokte varkens, waarom wel een aaibaar konijn, een lief lammetje of een ree, en geen hond of kat??? Ik ben benieuwd of iemand hier een echt goed antwoord op heeft, volgens mij is dat er namelijk niet.....vlees is vlees!
De rest van de markt was trouwens gewoon gevuld met vis, groenten, kruiden fruit, kleding, schoenen en huishoudelijke artikelen.
Terwijl we de omgeving  verder verkennen begint het  voor de verandering helaas weer te regenen. We rijden langs het meer van Tondano met vele viskwekerijen, komen door een dorpje wat bekend staat om zijn keramiek en door 'Peanut City'  waar we uiteraard een 'liter' verse doppinda's kopen. Lunchen doen we aan het Linow- meer, een kratermeer met diverse kleurschakeringen. Dat laatste moeten we gewoon maar geloven want in de regen en zonder zon is het alleen maar groenig.
Na de lunch nemen we nog een kijkje in de typische houten Minahassahuizen  op palen. Er staan een aantal modelhuizen te koop,  we bekijken een redelijk groot huis wat ongeveer 22.000 euro moet kosten. Als we het zouden kopen wordt het gedemonteerd, ingepakt en weer opgebouwd waar we het hebben willen.
Uiteindelijk laten we ons afzetten in het centrum van Tomohon waar we nog een beetje ronddwalen, waarna we een bendi naar het hotel nemen. Een bendi is een soort taxi in de vorm van een koetsje met een paard ervoor. De paarden zien er verrassend goed uit en de koetsiers zijn kalm en tamelijk vriendelijk tegen hun paarden.
We bestellen ons diner keurig voor 17 uur en schuiven om 19 uur aan. We zijn nog steeds de enige gasten, de tafel staat gedekt, er zijn kaarsjes aangestoken, de krekels snerpen zachtjes op de achtergrond, het eten is heerlijk, we bestellen een  biertje en dan nog eentje......bleek het eerste biertje echter tevens het laatste te zijn, een 2e is er niet meer..... en tot overmaat van ramp begint het valse gezang weer, gelukkig zingen ze wat minder dan gisteren....
We besluiten dan nog maar een  biertje (of 2..) te gaan halen in de stad en nemen weer een blauw busje. Het busje heeft tot onze grote verbazing een videoscherm waarop een luide karaoke video speelt! Ja, Indonesiërs houden van karaoke en vooral ook van luide muziek, ook in de winkels is het soms oorverdovend. Terug hadden we een rustig busje.
Hoop straks niet te dromen van geroosterde vleermuizen.....