Erica, Kampoeng Popsa, Muts, Frits.....
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
29 April 2015 | Indonesië, Tomohon
25 - 26 april: Rantepao -> Makassar -> Manado -> Tomohon
Vandaag vertrekken we bijtijds voor de lange autorit naar Makassar. Onderweg drinken we koffie bij Erica, althans, bij het café waar Erica Terpstra ooit koffie heeft gedronken getuige een aantal grote foto's.
Wel een mooi uitzicht daar!
Als we aankomen in Makassar regent het voor de verandering en het waait ook hard. Het zeewater klotst woest onder onze op palen staande cottage door. Geen zonsondergang vandaag. We lenen een hotelparaplu en gaan weer naar Kampoeng Popsa, de plaatselijke foodcourt. Daar lopen we een stel gezellige maffe Nederlandse expats tegen het lijf: Jorge en Jenny, en een paar van hun vrienden, de Engelse Anny en een Indonesiër die we voor het gemak Muts noemen omdat hij een muts op had en we zijn naam zijn vergeten. Met hen brengen we een onverwacht gezellige avond door. Als de band begint voelen we de bassen in onze maag bonken en gaan we met z'n allen naar het 'culinaire festival'. De naam zegt het al, een hele rij met kleine eettentjes en ook weer een tamelijk luidruchtige band. Het was er druk, ondanks dat het nog steeds een beetje regende.
De volgende ochtend worden we bijna vergiftigd door de muggenbestrijders die het hele resort inclusief de restaurantboot in dikke wolken bestrijdingsmiddel hullen, lekker over het net geserveerde ontbijt.
Dan snel naar het vliegveld en met een lange smalle 'Explorer Jet' vliegen we in ruim anderhalf uur naar Manado waar we worden opgewacht door Frits die ons snel en veilig naar Tomohon brengt. En zo zitten we dus een paar uurtjes later weer in een heel andere omgeving.
Tomohon wordt ook wel de 'bloemenstad' genoemd. Het ligt op ruim 800 meter, ook weer tussen een paar vulkanen en het heeft een aangenaam klimaat, heel geschikt voor het kweken van bloemen, maar ook voor het verbouwen van allerlei soorten groenten, fruit en pinda's.
De rest van de dag hebben we 'vrij'. We nemen de plaatselijke minibus naar het centrum en slaan onze slag in een warenhuis. T-shirts, overhemden, ondergoed, slippers...het kost echt allemaal bijna niks! En wij hebben weer wat schoons om aan te trekken.
We nemen ook weer een busje terug en eindigen de dag op het terras van onze cottage waar we genieten van een biertje en pinda's, en vooral van de rust (we zijn de enige gasten) en de heerlijke geuren uit de ons omringende prachtige tuin.
Maar dan begint het: ergens begint een vrouw ontzéttend vals te zingen in een microfoon. Het is even grappig, we denken aan een mislukte karaoke maar na een uur worden we het toch een tikkeltje zat...laat staan na 2 uur toen er ook nog een kerel minstens zo vals ging meedoen...en ze gingen maar door en ze gingen maar door......
Inslapen is uiteindelijk gelukt met mijn ene oor diep in het ene kussen en het 2e kussen bovenop mijn andere oor!
Vandaag vertrekken we bijtijds voor de lange autorit naar Makassar. Onderweg drinken we koffie bij Erica, althans, bij het café waar Erica Terpstra ooit koffie heeft gedronken getuige een aantal grote foto's.
Wel een mooi uitzicht daar!
Als we aankomen in Makassar regent het voor de verandering en het waait ook hard. Het zeewater klotst woest onder onze op palen staande cottage door. Geen zonsondergang vandaag. We lenen een hotelparaplu en gaan weer naar Kampoeng Popsa, de plaatselijke foodcourt. Daar lopen we een stel gezellige maffe Nederlandse expats tegen het lijf: Jorge en Jenny, en een paar van hun vrienden, de Engelse Anny en een Indonesiër die we voor het gemak Muts noemen omdat hij een muts op had en we zijn naam zijn vergeten. Met hen brengen we een onverwacht gezellige avond door. Als de band begint voelen we de bassen in onze maag bonken en gaan we met z'n allen naar het 'culinaire festival'. De naam zegt het al, een hele rij met kleine eettentjes en ook weer een tamelijk luidruchtige band. Het was er druk, ondanks dat het nog steeds een beetje regende.
De volgende ochtend worden we bijna vergiftigd door de muggenbestrijders die het hele resort inclusief de restaurantboot in dikke wolken bestrijdingsmiddel hullen, lekker over het net geserveerde ontbijt.
Dan snel naar het vliegveld en met een lange smalle 'Explorer Jet' vliegen we in ruim anderhalf uur naar Manado waar we worden opgewacht door Frits die ons snel en veilig naar Tomohon brengt. En zo zitten we dus een paar uurtjes later weer in een heel andere omgeving.
Tomohon wordt ook wel de 'bloemenstad' genoemd. Het ligt op ruim 800 meter, ook weer tussen een paar vulkanen en het heeft een aangenaam klimaat, heel geschikt voor het kweken van bloemen, maar ook voor het verbouwen van allerlei soorten groenten, fruit en pinda's.
De rest van de dag hebben we 'vrij'. We nemen de plaatselijke minibus naar het centrum en slaan onze slag in een warenhuis. T-shirts, overhemden, ondergoed, slippers...het kost echt allemaal bijna niks! En wij hebben weer wat schoons om aan te trekken.
We nemen ook weer een busje terug en eindigen de dag op het terras van onze cottage waar we genieten van een biertje en pinda's, en vooral van de rust (we zijn de enige gasten) en de heerlijke geuren uit de ons omringende prachtige tuin.
Maar dan begint het: ergens begint een vrouw ontzéttend vals te zingen in een microfoon. Het is even grappig, we denken aan een mislukte karaoke maar na een uur worden we het toch een tikkeltje zat...laat staan na 2 uur toen er ook nog een kerel minstens zo vals ging meedoen...en ze gingen maar door en ze gingen maar door......
Inslapen is uiteindelijk gelukt met mijn ene oor diep in het ene kussen en het 2e kussen bovenop mijn andere oor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
