De grote wisseltruc

7 april: DARJEELING

Gisteravond nog gezellig in de bar gezeten met Laura, maar zonder Barry, want die was ziek. Ik durf het niet hardop te zeggen maar kan het misschien wel heel zachtjes schrijven...: we zijn al 8 dagen in India en hebben geen last van onze buiken, geen Delhi-Belly!! Laura en ik hebben een fles heerlijke Indiase (!) Sauvignon Blanc soldaat gemaakt en Tibi zat natuurlijk aan het bier. De cricketwedstrijd hebben we eigenlijk niet gezien, de barman vond cricket niet zo leuk, maar ja, de Indiërs hebben verloren dus het was maar goed dat het niet aan stond....

Vanmorgen zijn we allereerst een eindje gaan tjoektjoeken met de Toy Train, een schattig klein treintje van de Himalayan Railways, voortgetrokken door een stoomlocomotief. Hij maakt ontzettend veel herrie, hij schudt alle kanten op over de smalle rails, hij toetert en hij fluit en hij stoomt en hij stinkt, maar het was wel heel leuk. Hij gaat ook rakelings langs huizen en winkeltjes, als je je hand naar buiten steekt kun je zo een banaan pikken of schone sokken van de waslijn trekken.
De rit ging van Darjeeling naar Ghum, op 2257 meter ooit het hoogst gelegen station van de wereld. In Ghum zijn we uitgestapt om mijn camera op te halen in het klooster, want yess, die was gevonden en in goede handen bewaard gebleven. Oh, wat ben ik blij!
Daarna hebben we een Tibetaans vluchtelingenkamp bezocht. Alle mensen waren ijverig aan het wol spinnen, tapijten knopen, kleurrijke doeken maken, leer bewerken enz. en uiteraard hadden ze ook een showroom waar je wat kon kopen. Ook hing er een indrukwekkende foto tentoonstelling. Eén foto collage was echter afgrijselijk, dat was een een foto van een jonge Tibetaan voordat hij zichzelf als protest in brand stak, meteen daaronder zag je zijn bijna verkoolde lichaam.....

We wilden de gids en de chauffeur mee uit lunchen nemen om de terugkeer van mijn camera te vieren, maar Pema, de chauffeur, moet op maandag altijd vasten tot 17 uur, dus die had pech wat dat betreft. Kriti, de gids, wilde wel mee en wat hij niet op kon heeft hij heel lief laten inpakken voor zijn dochter.

Na de lunch hebben we nog een wandeling gemaakt en een Japanse tempel bezocht. Daar hebben we zelfs even mee mogen doen aan een bidritueel door ritmisch met een stok op soort platte trommel te slaan.
Nadat Kriti en Pema ons af hadden gezet zijn we weer naar beneden gegaan, het stadje in om een klein beetje Indiase buit te verzamelen. Ik had leuke oorbellen gezien en ik heb nog een trui gekocht, Heb namelijk toch iets te weinig warme kleding bij me voor straks in Bhutan waar het kouder is dan hier.....

8 april: DARJEELING / INDIA - PHUENTSHOLING / BHUTAN

Om 9 uur vertrekken we richting Phuentsholing. Nog een paar keer horen we de Toy Train toeteren en fluiten en we blijven ons verbazen over de ligging van de treinrails. Ook blijven we ons verbazen over het verkeer wat maar rakelings langs elkaar heen blijft manoeuvreren zonder brokken te maken, al moeten daar soms wel even de spiegels voor worden ingeklapt. Ook bijzonder is het aantal passagiers wat er in een tuktuk past. Als je bedenkt dat onze dikke vette mercedes-taxi's moeilijk kunnen doen over een 5e passagier....hier passen er makkelijk 6 of 7 in een tuktuk (excusief de chauffeur)...!
Darjeeling was een mooie, zeer kleurrijke plaats met paarse, groen, gele, blauwe en rode huizen, een stuk netter dan de rest van India.
Dat merkten we ook tijdens de reis van vandaag: hoe lager we kwamen en hoe warmer het werd, des te meer wanorde, rotzooi, krotten en ook weer loslopende koeien en geiten.
Onderweg hebben we heerlijk Indiaas geluncht in een tentje langs de weg wat ik zelf niet uit zou hebben durven kiezen, maar het was echt superlekker!
Rond 14 uur stopte de auto midden in een drukke wanordelijke straat, daar bleek het frontier-checkpoint te zijn. Viel niet echt op moet ik zeggen. Gauw de paspoorten bij elkaar gegrabbeld en hier bleken we, tot verbazing van onze gids, ook onze uitnodiging voor Bhutan te moeten laten zien. Ineens was daar ook Nima, de Bhutanese gids, op schoenen met omhoogstekende puntneuzen, verder had hij zwarte kniekousen aan en een traditioneel gewaad waarvan hij het bovenste deel omlaag had geknoopt. Van boven had ie gewoon een grijs t-shirt aan. Hele leuke gozer!!!
Na de formaliteiten was er even een korte discussie in het Nepali, de taal die beide gidsen machtig zijn, over wie ons nou verder mee zou nemen en dat werd dus Nima. Het voelde een beetje als een ontvoering!! Hop de koffers van de ene in de andere auto........oh, m'n jas.......oh, waar is de fles water.......oeps, hebben we nu alles?? Zonnebril?? Okee dan, dag India, dag Kriti, dag Pema en bedankt voor alles!!!