Via Langmusi naar Songpan

Samen met Tina en Mr. Joe (onze gids en onze chauffeur voor de komende dagen) zijn we vanuit Xiahe vertrokken richting Songpan, met een overnachting in Langmusi. Dit is allemaal Tibetaans gebied in de uitlopers van de Himalaya. De bergtoppen om ons heen zijn soms besneeuwd, maar halen de 4000 m. net niet. De Tibetanen die hier wonen leven in kleine dorpjes, versierd met Tibetaanse vlaggen en altijd minstens 1 tempel. De meesten behoren tot de Geelkappen, en bij die tempels lopen mensen eindeloos rondjes rechtsom met een soort van rozenkrans in hun hand. Soms maken ze wel 100 rondjes. Bij de Zwartkappen loopt men overigens linksom! De meeste mensen lopen hier rond in prachtige klederdrachten, ze zien er geweldig uit!! Al wordt men hier wel snel oud in deze barre omstandigheden.....
Na een rit van ongeveer 5 uur kwamen we aan in Langmusi, een dorpje op 3500 meter, dus daar was het ook weer een tikkeltje kouder. We hebben onze intrek genomen in het Langmusi Hotel (hoe origineel), een apart hotel moet ik zeggen. Binnen was het daar nog kouder dan buiten, er was vrijwel geen personeel want er waren vrijwel ook geen gasten. Met als gevolg dat we ook geen ontbijt zouden krijgen de volgende dag.... Het voelde eigenlijk een beetje spookachtig. Nou heeft men in Langmusi ook wel vreemde gewoonten. Althans, wij vinden het vreemd, maar vragen ons tegelijkertijd af of dit alleen in Langmusi gebeurt.... Langmusi is ook een Tibetaans dorpje en heeft dus ook een tempel. Die tempel hebben we bezocht, echter aangezien we een heel klein beetje tempelmoe worden hebben we daar rondomheen gewandeld in plaats van alle tempelbebouwen te bezoeken. Tina wist daarbij het volgende te vertellen: wanneer hier iemand overlijdt wordt deze persoon 3 dagen thuis opgebaard. Na die 3 dagen gaat men er van uit dat de Geest het lichaam heeft verlaten. Dan wordt het lichaam opgehaald en naar een speciale plek gebracht bovenop de berg achter de tempel, en daar wordt het dan in stukken gehakt door een speciaal hiervoor uitverkoren priester en geofferd aan de adelaars. Erg macaber aan de ene kant, maar ook mooi aan de andere kant. Mij lijkt het in ieder geval mooi als andere dieren dan mij nietszeggende wormpjes etc. mij nog lekker kunnen oppeuzelen na mijn dood. Herma en Bart zijn teruggegaan, maar Tibi en ik hebben die berg beklommen. Allereerst omdat we gewoon behoefte hadden aan een fikse inspannende wandeling maar misschien waren we ook wel een beetje nieuwsgierig (wel wetende dat er op dat moment niemand aan stukken gehakt werd). Boven was er een speciale plek ingericht met veel Tibetaanse vlaggen wapperend in de wind, en het was er niet zo'n slagveld als je wellicht zou verwachten, de roofvogels maken het behoorlijk schoon. Er lagen wel wat botten en stukjes schedel, maar griezeliger waren de hakmessen en de bijlen die er ook lagen. En het werd ook duidelijk hoe de dode werd neergelegd, want er was een steen met een perfecte uitsparing voor het hoofd.... Behalve dat was het verder een schitterende wandeling, de omgeving is echt adembenemend, en dat maakte de ontberingen van het spooky hotel meer dan waard.

De volgende ochtend, na een ontbijt bij Leisha (wereldberoemd vanwege haar appeltaart, maar dat zullen wij nooit zeker weten), bestaand uit pannekoeken, omelet en vanwege de mineralen in het water zoute thee/koffie zijn we fris en ongedoucht weer in ons minibusje gestapt voor de reis naar Songpan. Prachtige tocht wederom door nog steeds Tibetaans gebied.

Onderweg hebben we echt enorme kuddes yaks en schapen gezien en ook steeds vaker stoere mannen te paard. Hier leven ook veel nomaden, getuige de vele tenten in de buurt van de kuddes, gelukkig met een schoorsteentje waar een rookpluim uitkwam, dus ze hebben wel een manier gevonden om zich warm te houden.

Het hoogste punt van de reis van vandaag bevond zich op 3840 meter. Daar was het bijna vlak met nog wat zachtglooiende bergen. Daarna gingen we gestaag omlaag, tot Songpan, op ongeveer 3000 m. Het voelt meteen een stuk aangenamer (althans, in de zon). Het hotel was een teleurstelling, dus we zijn meteen op zoek gegaan naar iets beters, aangezien we hier 2 nachten moeten doorbrengen.... De kamer was zooooo klein dat je je kont niet kon keren. Daarnaast hadden wij een zogenaamd aziatisch toilet (oftewel een poseleinen gat inde grond), maar Herma en Bart hadden wel een echte westerse WC pot. Hun probleem was echter dat de douche daarboven hing, dus als ze zouden willen douchen kon dat alleen bovenop de plee.....behhhh. We zijn inmiddels verhuisd naar een -volgens Tina- beter hotel. Na een snelle blik leek ons dat ook veeeeel beter, maar toen we eenmaal onze intrek hadden genomen hebben we diverse handdoeken van de waslijn geplukt om eerst even schoon te maken....!! Maar vooruit, over 2 dagen vliegen we naar Chengdu en daar wacht ons God-zij-dank een 4-sterren hotel.....

Maar eerst hier 2 nachten doorbrengen, heb inmiddels van Herma begrepen dat de douche behoorlijk te wensen overlaat, zij is nu bij de kapper om haar haren te laten wassen.

Morgen gaan we echter weer genieten van een prachtig natuurgebied met verschillende meren, waarbij we de grens van 4000 meter zullen passeren en 4 uur gaan wandelen (naar beneden, nadat we ons eerst met een kabelbaan omhoog hebben laten brengen). Ondanks de soms wat barre omstandigheden hadden we dit niet willen missen, de omgeving maakte alles goed.

Nog een paar dingen die ik steeds vergeet te vertellen:
*In dit gebied krijg je bij alles thee (een soort van spinazie-achtige blaadjes). Zelfs wanneer je ergens een biertje plus pinda's bestelt krijg je OOK thee. Punt uit.
*Verder de kleine kindertjes: in China gebruikt men zo te zien geen luiers, er is gewoon een grote opening in de broekjes rondom de bilpartij. En als het kind dan nodig moet, dan gaat het gewoon wijdbeens zitten, daarbij trekt het broekje dan vanzelf open dus...laat maar lopen dan, toch??!! Best gemakkelijk en veeeeeel goedkoper dan al die pakken pampers!!
*Oudere vrouwen hebben hier niet zo vaak een bril, oudere mannen daarentegen regelmatig, alleen hebben ze allemaal hetzelfde montuur met enorm grote ronde glazen. Komisch om te zien, en natuurlijk weer de nodige foto's waard.

Bedankt trouwens voor al jullie reacties, altijd leuk om te lezen!!! Tot de volgende keer maar weer.

Groetjes namens Party De Leeuw/Popescu,

Yvonne